NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

BINNEN EEN WEEK heeft de nieuwe Labour-regering van Tony Blair de koers van Groot-Brittannië grondig verlegd. Geruggesteund door een enorme meerderheid in het Lagerhuis is de politieke wind in Londen van richting veranderd. Om te beginnen ten aanzien van het thema dat de Conservatieven de afgelopen jaren tot op het bot verdeeld hield en dat mede aanleiding vormde voor de dramatische nederlaag van de Tories: Europa.

Na de aankondiging dat Groot-Brittannië het sociale handvest van de Europese Unie zal ondertekenen, heeft minister van Financiën Gordon Brown gisteren een stap in de richting van de Europese monetaire hoofdstroom gezet. Het besluit van Brown om de Bank of England de bevoegdheid te geven onafhankelijk van de regering de officiële rentetarieven vast te stellen, is niets minder dan een revolutie die een einde maakt aan ruim driehonderd jaar politieke sturing van het Britse rente- en wisselkoersbeleid.

De oud-linkse en Eurosceptische vleugel van Labour heeft de maatregel onmiddellijk bekritiseerd als een opmaat naar Britse deelname aan de Economische en Monetaire Unie ( EMU ), als het opgeven van een economisch beleidsinstrument en als het verlies van de parlementaire controle op het monetaire beleid. Maar de zet van Brown - gisteren direct aangegrepen door de Bank of England om de rente een kwart punt te verhogen ter demping van de economische uitbundigheid - is de bekrachtiging van een verkiezingsbelofte van Blair. New Labour manifesteert zich als de partij van de harde munt en breekt aldus met het imago van socialisten die de monetaire politiek beschouwen als onderwerp van permanente staatsinterventie. Na achttien jaar thatcherisme heeft de vrije-marktideologie ook de Britse sociaal-democraten overtuigd. In Frankrijk is zelfs de rechtse regering-Chirac nog niet zover - laat staan de socialisten van Jospin.

De inlossing van een andere verkiezingsbelofte van Labour, snelle ondertekening van het Europese sociale handvest, heeft minder vergaande betekenis. Evenals de werkgelegenheidsparagraaf die op de komende top in Amsterdam zal worden aanvaard, is het sociale handvest vooral van symbolisch belang. Groot-Brittannië herroept de uitzonderingspositie die premier Major in 1991 in Maastricht bedong en sluit aldus aan bij de overige lidstaten van de EU . De minimumeisen die het sociale handvest stelt zijn bovendien zo ruim, dat dit het concurrentievermogen van de Britse economie niet zal aantasten.

ONAFHANKELIJKHEID van de centrale bank is één van de voorwaarden in het Verdrag van Maastricht voor deelname aan de EMU , de gemeenschappelijke Europese munt in 1999. De overdracht van het rente-instrument betekent nog geen volledige politieke onafhankelijkheid voor de Bank of England, maar het versterkt wel het vertrouwen in het Britse monetaire beleid. Het betekent dat Groot-Brittannië aansluiting zoekt bij het op prijsstabiliteit gerichte beleid in de rest van Europa en dat het pond een inflatiebestendige munt kan worden. Decennia van devaluatie, koersschommelingen en pond-crises kunnen daarmee tot het verleden behoren.

Deelname van het pond bij de eerste groep EMU -landen, vermoedelijk in 1999, blijft onwaarschijnlijk, al was het alleen maar omdat Labour een referendum over de Britse participatie aan de gemeenschappelijke Europese munt heeft toegezegd en omdat het pond geen deel uitmaakt van het bestaande Europese wisselkoersmechanisme. Maar Labour zet een stap in de richting.