Niemand zegt het hardop, want niemand wil de verdenking op zich laden kritiek te hebben op de Zuid-Afrikaanse president, Nelson Mandela. Volgens The Economist de belichaming van moed, eerlijkheid en onbaatzuchtigheid. Maar de vraag ligt op veler lip: gaat het allemaal mis in Zuid-Afrika? Nee, aldus het blad, niet alles gaat fout, maar het land wordt wel overspoeld door geweld.

Buitenlandse investeerders bedenken zich wel twee keer voor ze hun werknemers bloot stellen aan het (straat)geweld en blijven weg. Voer voor pessimisten: wanneer Mandela van het politieke toneel verdwijnt, glijdt Zuid-Afrika af naar een chaos.

De criminaliteitscijfers zijn ondubbelzinnig, aldus het blad. Zuid-Afrika scoort met 61 moorden op 100.000 inwoners het hoogst ter wereld op de criminele schaal van Richter. Het geweld van de townships overspoelt wat eens veilige witte voorsteden waren. De regering blonk geruime tijd niet uit in het nemen van maatregelen, maar dit voorjaar werd Meyer Kahn benoemd teneinde het gemoraliseerde en incompetente politiekorps nieuw leven in te blazen. Het is een titanengevecht in een land waar geweren aan bomen lijken te groeien en waar een leger werklozen ten prooi is aan wanhoop die niet zelden via de loop van een geweer naar buiten komt. Behalve Kahn zijn economische groei en dus meer werkgelegenheid de belangrijkste wapens tegen het dreigende verval. Het blad bepleit in dit verband vrij deviezenverkeer, privatisering en deregulering van het arbeidsbestel.