NIEUWS | TEGENSPRAAK | SUPPLEMENT | AGENDA | ARCHIEF | ADVERTENTIES | SERVICE

Overzicht eerdere afleveringen   DUITSLAND  I OOST-WEST  II MARTIN WALSER  III HET OOSTEN  IV MARTIN WALSER  V HET WESTEN  VI MARTIN WALSER   VII HET VERENIGDE DUITSLAND  POLITIEK  KIESSTELSEL  STAATSORGANEN  KOPSTUKKEN  GROTE RIVIEREN  ORGANISATIES  GRAFIEKEN   LINKS

| Terug naar overzicht | Blairs Derde Weg Door onze correspondendent BLACKPOOL, 29 SEPT. David Obajie heeft werk gevonden, vertelde hij gisteren een ontroerde Labour-conferentie in Blackpool. Premier Blair, vice-premier Prescott en minister van Financiën Brown zaten erbij te glimmen. Mensen als Obajie zien zij graag. Hij is jong (24), hoort tot een etnische minderheid, hij draagt zijn haar in een paardenstaart maar het is toch een keurige jongen. En hij is ook modern, want hij doet nu werkervaring op bij een computerfirma. Obajie was zorgvuldig uitgekozen om de New Deal te prijzen, een soort Melkertbanensysteem dat jonge werklozen laat werken, leren en ze van de straat houdt. Er doen nu 108.000 jongeren tussen 18 en 24 mee. Eenvijfde van hen heeft inmiddels vast werk. ,,Ik werk en de New Deal óók'', zei Obajie. De groep bejaarde Labour-stemmers die op een steenworp afstand in de St John's-kerk bijeen is, werkt niet en voelt zich ook geen deel van een New Labour-success story. Zij sommen hun ellende op: hun door de Conservatieven uitgeklede pensioentje is ondanks beloftes nog steeds niet opgetrokken, ze zijn arm en, erger, buitengesloten. Twee jaar wachten op een nieuwe heup, zeven pond per uur betalen aan de thuiszorg-verpleegster, en een kaartje voor het theater zit er al helemaal in. Het 'nieuwe Labour' van Tony Blair beloofde een middenweg tussen het hardvochtige kapitalisme van de Conservatieven en de onbetaalbare verzorgingsstaat. Die 'derde weg' heet én-én; economische doelmatigheid sluit sociale rechtvaardigheid niet uit, maar die twee laten zich juist prima combineren in een 'samenleving met plaats voor iedereen'. Dat klonk fris, en Blair won er in mei 1997 de verkiezingen mee. Anderhalf jaar later is de kloof tussen arm en rijk inderdaad geslonken, zegt de regering met een waslijst successen in de hand: van een hoger minimumloon en meer kinderbijslag tot een beloningssysteem voor werkwillige steuntrekkers, en miljarden-injecties voor openbare gezondheidszorg en onderwijs. En toch vinden veel Labour-stemmers van toen dat Blairs beleid van nu hen onrechtvaardig behandelt; zij blijven óf-óf denken. Zij zien bedrijfswinsten en beloningen in de particuliere sector omhoogschieten, maar niet die van onderwijzers en verpleegsters. Miljoenen gepensioneerden krijgen wel een gratis ogentest maar geen uitzicht op substantiële inkomensverbetering. Duizenden arbeiders in de hightech-sector worden ontslagen omdat hun werkgevers de hoge rente en het dure pond geen baas kunnen, terwijl Blair zegt niets voor hen te kunnen doen, omdat zij nu eenmaal het slachtoffer zijn van de internationale marktwerking zijn. Als Groot-Brittannië in een recessie komt zullen hun aantallen alleen maar stijgen.

NRC Webpagina's 29 SEPTEMBER 1998

   Bovenkant pagina