S U P P L E M E N T
NIEUWS | TEGENSPRAAK | SUPPLEMENT | AGENDA | ARCHIEF | ADVERTENTIES | SERVICE |
Internetjournalist Jeroen van Bergeijk bericht in de column E-mail uit
New York over de nieuwe media scene in de 'Big Apple'. Dit is de vierëntwintigste aflevering.
Reacties, suggesties, vragen...
|
Vanzelfsprekend zijn er ook minder plezierige innovaties. Neem de pop-up windows. Veel sekssites openen automatisch vijf of zes browserschermen met links naar adverteerders. Als je die schermen probeert te sluiten opent automatisch een nieuw scherm (voor een indruk: probeer deze link maar eens). Hardie: ,,Er zijn sites waarbij je tien tot twintig keer moet klikken voordat je eindelijk weg bent. Dat is natuurlijk zeer irritant. Mainstream sites kunnen uit dit soort experimenten echter lering trekken. Ze kunnen erachter komen wat wel werkt en wat niet." Maar hoe verdienen die sekssites nu eigenlijk hun geld? Ze blijken businessmodels te hebben ontdekt waarvan ‘gewone’ websites alleen maar van kunnen dromen. Om daar licht op te laten schijnen heeft de NYNMA Mark Tiarra, die The New York Times omschreef als de ,,statesman of online erotica’’, uitgenodigd. Met zijn gebleekte spijkerbroek, bierbuikje en vettig half lang haar in zijn nek voldoet Tiarra precies aan de stereotypen. Dat neemt niet weg dat hij een succesvol zakenman is die miljoenen verdient met zijn adult entertainment bedrijf Tiarracorp. ,,Grofweg kun je de sekssites in twee categorieën verdelen. Er zijn de supersites die original content brengen en veel geld verdienen met abonnementen, meestal zo rond de 20 dollar per maand. En dat zijn er de duizenden kleine, veelal gratis sites die uitsluitend bestaan dankzij reclame-inkomsten van de grote sites. De kleine sites sturen veel bezoekers naar de grote sites." Jane Duvall van Jane’s Net Sex Guide, wier site behoort tot de categorie kleine sites, kan dat beamen. Duvall verdient ,,genoeg om van rond te komen" en bestiert haar bedrijf vanuit de huiskamer. ,,Er zijn tienduizenden van dit soort websites, veelal gemaakt door stellen die hun eigen seksleven online zetten." Duvall is overigens minder te spreken over de zogenaamde vernieuwingen van de online porno industrie. "Door het contact met mijn bezoekers weet ik dat veel van mijn bezoekers zich vreselijk ergeren aan die pop-up windows, de exit consoles en de gerecycleerde inhoud. Ze zijn het beu om minuten lang te klikken om dan vervolgens op elke site dezelfde plaatjes te zien. Net als op andere websites zoeken surfers ook bij sekssites unieke ervaringen. Ze willen naar echte mensen kijken, niet naar die onwerkelijk mensen zoals je in Playboy of Penthouse ziet." Het zijn woorden die uit het hart gegrepen zijn van Rufus Griscom, de oprichter van het verantwoorde Nerve. De ondertitel van zijn site luidt Literate Smut. Hij probeert seks op een smakelijke manier te presenteren en richt zich op het hoger opgeleide publiek. De hele avond heeft de onberispelijk geklede Griscom al een beetje stilletjes en verveeld voor zich uit zitten kijken. Maar nu komt hij los. ,,Het probleem is dat 99 procent van de sekssites absoluut slaapverwekkend is. De doorsnee online porno gaat voorbij aan de hersens van mannen en de verlangens van vrouwen.’’ En daar heeft hij natuurlijk gelijk in. Hoe innovatief sekssites op het technische vlak misschien mogen zijn, dankzij hun financiële succes lijken ze weinig behoefte te hebben ook op inhoudelijke vlak te vernieuwen.
|
NRC Webpagina's 28 mei 1999
|
Bovenkant pagina |