HOUSEKUNST
 MORPHING
 ZONDER IDENTITEIT
 VEEJAY
 HOUSE
 PLAT EN DIEP

Profiel over house
(13 februari 1997)

,,Ik streef naar een combinatie van plat en diep. Je hoeft niet eerst een verhaal te lezen om mijn werk te kunnen begrijpen.

Micha Klein: Love

Het spreekt direct tot de verbeelding. Daarna hangt het van de bagage van de kijker af hoeveel dingen hij nog in mijn werk kan lezen. Om aandacht te krijgen, moet je weten te verleiden, anders sta je machteloos tegenover het visuele geweld van de andere media. Met een gevoelig houtskooltekeningetje kan je daar niet meer tegenop. Ik maak daarom graag gebruik van dezelfde taal als de reclamemakers.''

De gevestigde kunstorde een beetje jennen, daar houdt Klein wel van. Op de afgelopen KunstRAI richtte hij samen met Daniëlle Kwaaitaal de stand in van de Flatland galerie uit Utrecht. In een witte doos stonden vijftig in het wit uitgedoste clubdansers en modellen te dansen op knalharde housemuziek. ,,De kunstbeurs is zo'n ingeslapen gedoe met al die dingetjes voor boven de bank. We wilden daar iets van onze clubcultuur importeren. Het was net of we van een andere planeet kwamen. Er ontstond leuke wrijving. Galeriehouders uit Wassenaar stonden te foeteren dat het godgeklaagd was wat wij deden.''

De traditionele schilderkunst met penselen op doek heeft Klein lang geleden al doodverklaard. ,,Dat is niet meer relevant. Ik heb zelf ook geschilderd en ik heb hart voor de schilderkunst. Het kan wel mooi zijn, maar het is ouderwets, niet cutting edge. Computergraphics zijn overigens de wraak van de schilderkunst op de fotografie. Schilderen was vroeger een techniek waarin je verf zo manipuleerde dat er een beeld ontstond. De uitvinding van de fotografie maakte de schilderkunst voor een deel overbodig. Maar sinds fotografie digitaal is geworden, kan je zo manipuleren met foto's dat het eigenlijk weer schilderkunst is.''

Het spijt Klein dat de meeste musea vooral terugkijken. ,,Dat het in het Stedelijk Museum in Amsterdam nog vaak naar terpentijn ruikt, is toch jammer. In interviews zegt Fuchs dat het Stedelijk geen graadmeter van de tijd meer hoeft te zijn. Daarmee verklaart hij het museum tot een mausoleum. Geef mij maar het Groninger Museum. Dat leeft, dat heeft tenminste de vinger aan de pols.''

Micha Klein: Artificial Beauty. Bloom Gallery, Bloemstraat 150, 1016 LJ Amsterdam. T/m 8 februari 1998.