Dossier Suriname

Nieuws

Decembermoorden

Achtergrond

Verhouding met Nederland

Links

terug naar 1998

Suriname wordt door Nederland belaagd
In de white paper 'Suriname under Dutch attack' wordt Nederland gehekeld als een neokoloniale mogendheid die erop uit is Suriname weer in te lijven. Het anonieme document, door Suriname verspreid onder regeringen in Afrika en in het Caraïbische gebied, behandelt de koloniale geschiedenis en geeft een analyse van de Nederlandse bedoelingen. Aanleiding voor het stuk is de vervolging van Desi Bouterse in Nederland wegens drugshandel. In het stuk wordt hij gevierd als nationale held. Volgens de Surinaamse ambassadeur in Nederland gaat het niet om een officieel regeringsdocument, volgens Adviseur van Staat Bouterse uitdrukkelijk wèl. Een bloemlezing.

Over Bouterse:

'Regering en volk van Suriname zijn ervan overtuigd dat dit optreden van de Nederlandse regering (de vervolging van Bouterse, red.) bedoeld is om de heer Bouterse in diskrediet te brengen, omdat hij een grote rol speelt in de politiek. [...] De diplomatieke vertegenwoordigers van Suriname hebben van de Surinaamse regering opdracht gekregen om de leiders van de landen van de wereld op de hoogte te stellen van deze boosaardige aanval van de Nederlandse regering op een ingezetene van hun land. [...]

Sedert het begin van dit historische tijdperk dat de natie doormaakt heeft één persoon, Desi Delano Bouterse, zich gemanifesteerd als de belichaming van de aspiraties van het Surinaamse volk. Hij heeft zich staande weten te houden in weerwil van politieke manipulatie, intriges en pogingen tot staatsgrepen. Zijn charisma van politiek leider die etnische scheidslijnen overbrugt en die nieuwe vormen van optreden tegenover Den Haag uitdenkt en gestalte geeft, is met de dag sterker geworden. [...]

Voor de eerste keer in de geschiedenis zou de rijkdom van het Surinaamse Amazonegebied tot ontwikkeling worden gebracht ten bate van de eigen bevolking. Onder zijn leiding was het ondenkbaar dat eerst aan Den Haag zou worden gevraagd of men het daar wel goed vond. Zo'n leider zou allicht niet toelaten dat de geschiedenis zich herhaalt, dat de relatie met Holland afglijdt naar de vroegere toestand van kolonisator tegenover gekoloniseerde. Alle moeite die Holland zich in de loop der jaren gegeven had, alle tijd en moeite om de instellingen op te bouwen die moesten verzekeren dat de Nederlanders de baas bleven, werden in één klap tenietgedaan. Die 'misdaad' mocht uiteraard niet ongestraft blijven: Bouterse moest worden belasterd, hij moest tot elke prijs worden afgeschilderd als de baarlijke duivel. Hij moest aan de kant worden geschoven.'

Over Nederland:

'De staat Holland heeft behoefte aan expansie. Het land is te klein. Vanuit een modern standpunt bezien is het eigenlijk geen land, maar een groot uitgevallen stad. Doordat de gewone Hollandse burgers meer ruimte, meer natuurschoon en meer comfort eisen, is het bijna onmogelijk de economische ontwikkeling nog verder op te voeren.

Natuurlijk is het wel mogelijk de efficiëntie te verbeteren en de productiviteit te verhogen, maar dat kan niet eindeloos doorgaan. Holland moet dus echt een andere oplossing vinden.

En zie, daar is Suriname, waar de traditionele Surinaamse politieke leiders zich in hun hart nog altijd gekoloniseerd voelen. De eenvoudigste oplossing is dan ook de herkolonisatie van Suriname.

Wanneer Holland de hand zou weten te leggen op de reusachtige natuurlijke rijkdommen van Suriname, zou het schatrijk worden als mede-eigenaar van het Amazonegebied. Dan zou het, samen met Frankrijk, een aanzienlijke bijdrage kunnen leveren aan de totstandkoming van een stuk Europa op het Zuid-Amerikaanse vasteland. Op die manier zou Holland ook een hoofdrol kunnen spelen in de Europese Unie en haar ontwikkeling. Tegelijkertijd zou Europa op een sterke, duidelijk zichtbare manier aanwezig zijn op het Amerikaanse continent. Gezien de veranderende wereld en de voortgaande mondialisering zou Holland zodoende in alle opzichten zijn belangen dienen. [...]

Laten wij niet vergeten dat de Nederlanders met weemoed blijven terugdenken aan de zeventiende eeuw, hun Gouden Eeuw.

Zij hebben een ongelooflijk scheef beeld van zichzelf: ze vergelijken zichzelf, hun productie en alles wat ze bezitten met de VS en Japan, en beschouwen zich als volkomen gelijkwaardig. Zij zien hun land als het middelpunt van alles, zelfs in cultureel opzicht. Zij vergeten maar al te gemakkelijk dat in het nieuwe Europa Duitsland, Engeland en Italië veel grotere en meer beslissende rollen spelen. Staatjes als Holland zijn van geen enkel belang. [...]

Laten wij vooral niet vergeten dat de Nederlanders meedogenloze kolonisators waren. Zij hebben meer dan 300 jaar lang geheerst en gekoloniseerd, van de Indische archipel tot aan het Caraïbische gebied en delen van Noord- en Zuid-Amerika.

Er was een groot verschil tussen de manier waarop de Nederlanders koloniseerden en de aanpak van de Fransen, de Spanjaarden en de Portugezen. De Nederlanders zijn er nooit in geslaagd met hun voormalige koloniën langdurige vriendschappelijke en op ontwikkeling gerichte betrekkingen op te bouwen.'

Over de Nederlandse politiek na 1980:

'Het doel was, te verhinderen dat Suriname werkelijk soeverein zou worden. Zij (de Nederlanders, red.) bedienen zich van alle wettige en onwettige tactieken die ze kunnen verzinnen: ze proberen door middel van geruchten verdeeldheid te zaaien tussen de militaire leiders, maar ze proberen hun oude verdeel-en-heersbeleid ook toe te passen op de relatie tussen de burgers en het leger. Aangezien deze tactieken niet zo best werkten, zetten zij diverse militaire operaties op touw, variërend van invasieplannen tot staatsgrepen. [...]

Ook werd de propagandamachine op gang gebracht. Iedere dag kwam Radio Holland met nieuwe leugens en met geruchten over corruptie, om zo het hele land te destabiliseren. In 1982 hadden ze daar trouwens succes mee: toen de toenmalige regering besloot te stoppen met het Kabalebo-project, staakten de Nederlanders, die daarin grote belangen hadden, meteen de ontwikkelingshulp (dit gebeurde pas ná de decembermoorden, red.). Dat bracht het land in economische problemen. Halverwege 1982 werd de leiding bovendien geconfronteerd met enkele ernstige coups en met stakingen van invloedrijke vakbonden. Al deze onrust leidde tot de gebeurtenissen van december 1982, toen twaalf personen die betrokken waren bij een ernstige staatsgreep, uit de weg werden geruimd - bepaald een duistere bladzijde in de geschiedenis van Suriname, zoals later ook de toenmalige militaire leider heeft geconcludeerd. (in december 1982 werden vijftien critici van het bewind vermoord, red.)

[...]

In opperste vertwijfeling financierden zij en ondersteunden zij ten slotte een burgeroorlog, waarbij zij zich bedienden van de mensen in het binnenland, die - ook toen zíj het land nog bestuurden - altijd stelselmatig van de ontwikkeling van Suriname waren uitgesloten.'

Over de huidige NDP-regering:

'De nieuwe regering sloeg in economisch opzicht een volkomen andere richting in. Dat beleid hield de belofte in dat de zo lang nagestreefde, werkelijke onafhankelijkheid van Suriname werd gerealiseerd. [...]

Inmiddels hadden de Nederlanders besloten de lastercampagne tegen Bouterse tot ongekende intensiteit op te voeren. Oeroude, ongefundeerde beschuldigingen over drugshandel en het witwassen van geld werden plotseling 'gelegitimeerd' met een internationaal opsporingsbevel van Interpol. Dit alles om de voorman van de NDP, de grootste partij van Suriname, in binnen- en buitenland als een misdadiger af te schilderen. Zo meenden zij zijn populariteit te kunnen aantasten en hoopten zij tevens, door de nieuwe ontwikkelingsbeweging van haar leider te ontdoen, dat hele proces tot staan te brengen, opdat het proces van herkolonisatie zijn loop kan nemen.'