Samen in het Multivrouwenbed

Niet voor iedereen was afgelopen zaterdag plaats in het kunststapelbed van Motel Mozaïque van Rotterdam 2001. Maar wie zijn eigen matras meenam, was misschien wel beter af.

Door CORINE VLOET

ROTTERDAM, 2 APRIL. De geur van pepermunt vult de ruimte, terwijl ergens in de verte het geluid van plassend water klinkt. Wanneer ik een slaperig hoofd uit mijn slaapcapsule steek, zie ik aan de overkant van de zaal, in het Rotterdamse Centrum voor Beeldende Kunst TENT., een bleek en vermoeid ogend meisje in een zwarte pyjama op een klapstoel met haar voeten in een teiltje water zitten. Door de hele ruimte, die gevuld is met matrassen, staan witte afwasteiltjes met water, terwijl in het rood geklede medewerkers stil rondlopen, warm water bijschenken, en de voeten van de nog maar nauwelijks wakkere gasten wassen. Mijn schoenen blijken verdwenen. Wel ligt er een rood briefje met de mededeling 'Je schoenen worden gepoetst door GRAS'. Het is zaterdagochtend, kwart over negen, en het ontwakingsritueel van Motel Mozaïque is in volle gang.

Motel Mozaïque is een bijzonder, driedelig project van Rotterdam 2001. Afgelopen weekend vond het eerste deel plaats, dat op verschillende locaties in Rotterdam een mix van theater, beeldende kunst, bands, dj's en dans bood, met als meest opmerkelijke onderdeel de mogelijkheid te blijven slapen in een kunstwerk. Initiatiefnemer Harry Hamelink liet zich voor het concept inspireren door de Belgische gastvrijheid. Zodoende stonden er nogal wat Belgische acts op het programma, van Zita Swoon en das pop tot dj's Fucking Dewaele Brothers of bijvoorbeeld Speeltheater Gent.

Opmerkelijkste programma-onderdeel was de voorstelling Discothèque van de Gentse theatergroep Kung Fu. Discothèque werd in de Rotterdamse Schouwburg gespeeld en gedanst door een groep van dertig jongeren die door de regisseurs uit de Gentse clubscene waren geplukt, en schildert een beeld van het Gentse nachtleven door middel van snoeiharde muziek, dans, video en op een scherm uitvergrote gesprekken tussen steeds weer andere personages. Deze indrukwekkend gespeelde dialogen, gebaseerd op echte gesprekken die met draadloze microfoons waren opgenomen in het Gentse uitgaanscircuit, waren soms van een komische, realistische wezenloosheid, dan weer hoogst absurdistisch.

In de loop van de nacht begon de tentoonstellingsruimte TENT., die haar zalen beschikbaar had gesteld voor de overnachtingen, vol te stromen met gasten op zoek naar hun bed. Door de zalen verspreid lagen matrassen, maar ook waren er de Capsule Hotels van Rotterdamse kunstenaars Liesbeth Bik en Jos van der Pol, geïnspireerd op Japanse hotels in automatiekvorm. Wie zijn slaapzak was vergeten, kon terecht onder de grote achtpersoonsdekbedden van het Multi Vrouwen Bed, een installatie van Joep van Lieshouts AVL. Het Multi Vrouwen Bed, een soort reuzenstapelbed, bood niet alleen plaats aan zestien personen, ook hingen er aan weerszijden in een soort bar-opstelling flessen sterke drank wodka, whisky, gin, cointreau, enzovoort. Wonderbaarlijkerwijze bleken die 's ochtends nog vrijwel onaangeroerd. Toch wilde het slapen in de slaapcapsule niet echt lukken maar daarvoor mocht je wel in Echte Kunst wakker liggen, en ook de gepoetste schoenen maakten veel goed.

Motel Mozaïque. Gezien: Nighttown, Rotterdamse Schouwburg, TENT., Rotterdam, 30/3. De tweede aflevering van Motel Mozaïque is in september te zien.