Een nederige voetbalclub uit de Engelse tweede divisie speelt zondag in de halve finales van de FA Cup tegen Liverpool. Wycombe Wanderers leeft op een wolk. "En ik ben bang voor de klap als we eraf vallen", zegt Steve Brown, vorige maand de meest besproken speler van Engeland.

Door Robèrt Misset

Schaterlachend verlaat de Nederlander Arjan de Zeeuw het knusse stadion van Wycombe Wanderers na de cruciale 2-1 zege voor zijn club Wigan Athletic. "Welkom in de Engelse tweede divisie", zegt de 29-jarige aanvoerder van Wigan, dat nog kans maakt op promotie naar de First League. "Zo treurig als vandaag heb ik het nog niet meegemaakt. Dit leek niet eens op voetbal. Normaal gesproken wordt Wycombe Wanderers volgende week geslacht door Liverpool in de halve finales van de FA Cup. Maar niets is voorspelbaar in het Engelse bekervoetbal. Ook de verdedigers van Liverpool zullen er gek van worden dat de spelers van Wycombe bij elke hoge bal als dwazen op ze af komen."

Maar de 4.939 toeschouwers op Adams Park konden zaterdag niet geloven dat de opmerkelijke triomftocht van het nederige Wycombe Wanderers in de FA Cup een vervolg krijgt tegen het in topvorm verkerende Liverpool. Het stadion op een industrieterrein in High Wycombe - een slaapstadje vijftig kilometer buiten Londen - biedt uitzicht op een heuvelachtig landschap. Een fraai decor voor het afzichtelijke boerenkoolvoetbal - inclusief twee rode en vijf gele kaarten - waar The Blues hun fans mee afscheepten. Die diehards mogen zich na drie jaar voor het symbolische bedrag van één pond eigenaar van de club noemen, want aandeelhouders kent Wycombe Wanderers niet.

Door twee goals van Wigan Athletic in de blessuretijd van de eerste helft en de slotseconden van het tweede bedrijf mislukte de generale repetitie voor het belangrijkste duel uit de geschiedenis van Wycombe Wanderers. Woedend rende manager Lawrie Sanchez naar zijn auto in de wetenschap dat zijn club in de Second League met 24 teams is gezakt naar de 18de plaats. "Het is moeilijk te accepteren dat de successen in de FA Cup ten koste zijn gegaan van onze positie in de tweede divisie", zegt aanvaller Andy Rammell. "We moeten oppassen dat we niet in degradatiegevaar raken als we na het duel met Liverpool uit de droom zijn ontwaakt. Maar vooral voor de oudere spelers kan het sprookje niet lang genoeg duren, want wij maken dit nooit meer mee."

Wycombe vertrok gisteren voor vier dagen naar Spanje om de gekte in eigen land te ontvluchten. Coach Sanchez mijmerde al over deelname aan de UEFA Cup als Wycombe in de finale van het Engelse bekertoernooi Arsenal treft. Het zou de ultieme beloning zijn voor een club die pas in 1993 onder leiding van de huidige Celtic-manager Martin O' Neill de profstatus verkreeg door kampioen te worden van de Conference League. Zijn vertrek in 1995 duwde Wycombe terug in de anonimiteit tot het voormalige Wimbledon-duo Lawrie Sanchez en Terry Gibson een beroemde episode uit de geschiedenis van The Crazy Gang imiteerden.

In 1988 scoorde Sanchez voor Wimbledon het beslissende doelpunt in de FA-Cupfinale tegen Liverpool. "Ook toen was Liverpool favoriet", vertelt assistent-coach Gibson. "Maar Wycombe heeft dit seizoen bewezen dat sprookjes nog bestaan." Zo versloegen Sanchez en Gibson met de Wanderers onder anderen hun vroegere werkgever Wimbledon na strafschoppen en Premier Leagueclub Leicester City door een doelpunt van Roy Essandoh. De Ghanese spits was nota bene via een advertentie op internet naar Wycombe gelokt, nadat coach Sanchez vergeefs aanvallers als Wright en Vialli had gepolst.

Na Yorke en Sheringham van Manchester United en de Hollandse trojka Kluivert, Zenden en Overmars van Barcelona krijgt Liverpool-libero Hyypia zondag dus te maken met aanvallers van het kaliber Whittingham (al 36 jaar) en Essandoh van Wycombe Wanderers. Trainer Gibson, lachend: "Een mooi rijtje toch? Tranmere Rovers uit de First League en Wycombe Wanderers hebben de FA Cup gered. Nadat Manchester United zich vorig jaar terugtrok uit de FA Cup om aan de WK voor clubteams deel te nemen, was het toernooi op sterven na dood. Maar wij hebben de magie van de beroemdste bekercompetitie ter wereld nieuw leven ingeblazen. Engeland houdt immers van de underdog."

"Are you watching Liverpool" zongen de supporters van Wycombe na de gelijkmaker van verdediger McCarthy in het duel met Wigan Athletic. Als Liverpool zaterdag inderdaad heeft gekeken, stuurt coach Houllier het tweede team naar Villa Park in Birmingham om met het veredelde café-elftal van Wycombe af te rekenen. "Ik zou me kunnen voorstellen dat Robbie Fowler zich niet zo druk maakt om Wycombe Wanderers als hij de week daarvoor tegen Manchester United en Barcelona heeft gespeeld", zegt Wigan-captain De Zeeuw, grijnzend. "En juist daarin schuilt het gevaar voor Liverpool."

Maar The Blues leven in twee werelden en die last is bijna niet te dragen voor de modale spelers. "Het kan geen toeval zijn dat we sinds de bekerstunt tegen Leicester geen wedstrijd meer hebben gewonnen", erkent Gibson. "In High Wycombe wordt alleen maar over Liverpool gesproken. We worden in Birmingham vergezeld door bijna 20.000 toeschouwers, terwijl niet meer dan 5.000 fans onze duels in de tweede divisie bijwonen. Iedereen spiegelt zich aan ons succes in de FA Cup. Everbody wants to be a Wanderer. Normaal gesproken leeft het voetbal niet in deze regio. Buckinghamshire is te welgesteld voor een volkssport. Maar Wycombe Wanderers heeft dit stadje op de kaart gezet."

De onbekende Steve Brown was drie weken geleden de meest besproken voetballer van Engeland. De 34-jarige middenvelder van Wycombe werd toen na een tweede gele kaart uit het veld gestuurd, omdat hij het winnende doelpunt van zijn ploeg tegen Leicester City te uitbundig had gevierd door zijn shirt uit te trekken. Zo kon het Britse publiek zien dat Brown het bekeravontuur van Wycombe had opgedragen aan zijn zoontje Maxwell, die met een ernstige maagaandoening is geboren. "Nooit waren de spelregels zo wreed als op die dag", prevelt de donkere routinier, die tegen Wigan zijn rentree maakte na een schorsing van vier duels.

Hij kreeg honderden brieven van meelevende fans. Maar eigenlijk zat Brown daar niet op te wachten. "Ik ben de verlegen jongen van om de hoek, een anonieme voetballer die de laatste jaren van zijn carrière slijt in de tweede divisie. Ik vraag geen medelijden omdat mijn zoontje door zijn maagproblemen een moeilijke jeugd heeft gehad. Maar al die verborgen emoties balden zich samen toen we tegen Leicester in blessuretijd het winnende doelpunt maakten. Ik wilde het gevoel meegeven aan mijn zoon dat elk mens moet blijven dromen van een glorieus moment in zijn leven."

Zijn zoon Maxwell gaat zondag ook mee naar Villa Park, als mascotte van Wycombe. Lachend toont zijn vader de kaartjes voor het duel. Hij streelt de tickets alsof ze toegang bieden tot het paradijs. "Het staat er echt", prevelt Brown. "Halve finale FA Cup, Wycombe Wanderers tegen Liverpool. Ik kan het nog niet geloven. Maar zolang we blijven volhouden dat we de hoofdrol spelen in een sprookje kunnen we er ook niet van genieten. Helaas is de tijd tekort geweest tussen de stunt tegen Leicester en de ontmoeting met Liverpool om werkelijk te beseffen dat we geschiedenis hebben geschreven.

"Ik was vanochtend de huiskamer aan het behangen. Opeens realiseerde ik me dat heel Engeland zondag naar ons kijkt als we tegen Liverpool spelen. Ik vergat dat enkele uren later nog een gewone wedstrijd tegen Wigan op het programma stond. Dat geldt voor alle spelers in deze ploeg. We leven op een wolk en ik ben bang voor de klap als we eraf vallen. Nu besef ik pas hoe groot de uitstraling is van de FA Cup. Het is bijna griezelig."