THE KINKS

In het gouden tijdperk van de sixties-popmuziek mocht de BBC slechts een deel van haar radiozendtijd besteden aan het draaien van grammofoonplaten. De vakbonden zagen erop toe dat er regelmatig live in de studio gespeeld werd, zodat muzikanten, technici en producers niet zonder werk kwamen te zitten. Na The Beatles, Jimi Hendrix en Led Zeppelin zijn nu ook de BBC-opnamen van The Kinks verzameld op een dubbel-cd, die in kort bestek laat horen wat een spektakulaire ontwikkeling de groep van de broers Ray en Dave Davies tussen 1964 en 1977 doormaakte.

De ruige beatgroep van You really got me muntte uit in rebelse garagerock en al spoedig voegde songschrijver Ray Davies daar elementen uit de typisch Engelse music halltraditie aan toe. Prachtige popliedjes als Waterloo sunset en Days doen niet onder voor het beste werk van Lennon & McCartney. Dave Davies' uitbundige radioversie van zijn solosingle Death of a clown met begeleiding van de voltallige Kinks plus pianist Nicky Hopkins past evengoed in het veelkleurige groepsrepertoire als de zoete pophit This strange effect, bekend van Dave Berry maar gecomponeerd door Ray Davies. Veel unieke tapes werden door de BBC gewist, maar de opnamen bleven in sommige gevallen bewaard omdat ze als transcription discs naar de overzeese gebiedsdelen werden gestuurd.

Radiocommentaar en interviewfragmenten (‘Waarom laten jullie je haar zo lang groeien?') geven een hilarische indruk van de verwarring die de opkomst van de swinging sixties bij de statige BBC veroorzaakte. De beknopte beatmuziek uit de beginperiode van The Kinks maakte begin jaren 70 plaats voor een ‘Amerikaans' geluid met blazerssectie en breed uitgesponnen nummers als Celluloid heroes, een sentimentele ode aan de sterren van Hollywood. Lang niet alle Kinks-hits zijn in hun BBC-versies bewaard gebleven, maar ook obscuurdere nummers als Harry rag en het speciaal voor een dramaserie geschreven When I turn off the living room light zijn waardevolle toevoegingen aan het oeuvre van een van de grootste popgroepen uit de Britse beatgeneratie.

JAN VOLLAARD

Meer recensies in het muziekarchief