NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

DANA LINSSEN
Het begin van het derde seizoen van de Amerikaanse zwartkomische, oerromantische adolescentensoap Felicity is nog maar enkele minuten onderweg of er is alweer een kluwen schier onontwarbare verhaallijnen uitgerold waar menig televisieserie voor dertig jaar genoeg aan zou hebben. Maar wat maakt het al zesenveertig afleveringen heen en weer jojoën van titelpersonage Felicity tussen de lekkere stukken Ben en Noel nou zoveel leuker dan al die andere vergelijkbare series?

Allereerst is er het bedrieglijk sprookjesachtige uitgangspunt. In plaats van de door haar welgestelde Californische ouders van wieg tot graf uitgestippelde loopbaan te volgen, besluit de mooie, intelligente, gevoelige, etc. Felicity (Keri Russell) tijdens de diploma-uitreiking van de middelbare school de door haar bewonderde Ben naar New York te volgen. Felicity begint waar Beverly Hills 90210 ophoudt. Geen valse romantiek. Geen liefdevolle, begrijpende ouders die elke impulsieve beslissing van hun dochter op het pad naar volwassenwording steunen, maar exit studiebijdrage. Het Californische blauw wordt ingeruild voor het New-Yorkse grauw. De gefortuneerde infante verandert plots in een meisje zonder zwavelstokjes. Weg met het sprookje.

Ten tweede is Felicity behept met een charmante, maar voor een verhaalfiguur op overlevingstocht nogal onhandige, neiging tot overmatig tobben. Geen stap wordt gezet zonder dat alle andere stappen die ze had kunnen zetten op z'n minst even als pas op de plaats zijn beproefd. Vandaar dus dat Ben-Noel-gedoe. En vandaar dus dat de openingsaflevering van dit derde seizoen met meer dan de gebruikelijke twijfel en introspectie gepaard gaat. Felicity heeft het bij wijze van spreken binnen een half uur al drie keer aan- en uitgemaakt met Ben, met wie ze na de cliffhanger (u raadt het: Ben of Noel?) van vorig seizoen vrolijk van start gaat. De audiobrieven die ze op cassettebandjes insprak en aan haar voormalige lerares Frans stuurde, een kruising tussen dagboek en therapie, zijn vervangen door een videodocumentaire die studiegenoot Sean over haar vriendenclubje maakt.

De usual suspects zijn weer terug: de kwetsbare maar verleidelijke Julie, de stoere Elena, de homoseksuele eigenaar van koffiebar Dean and Deluca, waar Felicity buiten collegetijd werkt, en natuurlijk het al even introverte, zachtaardige en piekerende duo Ben en Noel.

Dit alles zou natuurlijk niet werken zonder betoverend lieve hoofdpersonen. Geen kwaad woord dus over de jonge acteurs die werkelijk peinzen en in de verte staren totdat hun ogen ervan beginnen te tranen. Een van de running gags op de vele Felicity-fansites is dan ook de vraag of Felicity het een aflevering zal uithouden zonder huilen. Wat dat betreft begint het derde seizoen hoopvol. Maar dit alles is nog geen knip voor de neus waard zonder verhaallijnen die, hoewel al duizend keer verteld, toch weer weten te boeien en een flinke dosis relativerende humor.

In beide voorziet Felicity. Naast liefdesperikelen is er ruimte voor de gebruikelijke excuusonderwerpen als alcoholisme, gescheiden ouders en seksueel geweld. Die worden zelfs zo realistisch behandeld dat New York University aan Warner Bros. te verstaan gaf niet geassocieerd te willen worden met studenten die zelfmoord pleegden en drugs gebruikten, reden waarom Felicity en haar vrienden aan de fictieve University of New York studeren. Maar ook geldgebrek, rotbaantjes, slechte cijfers, switchen tussen het ene en het andere vak, al die niet zo glamoureuze aspecten van het studentenleven komen aan bod.

Er gebeurt een hoop, maar tegelijkertijd toch weer helemaal niets. Net als de hoofdpersonen denken een beetje greep op dat verwarrende volwassen leven te krijgen gooit hun twijfel weer roet in het eten. Dat roept een glimlach van herkenning op.

Felicity, Net5, zaterdag, 16.00-16.50u.