NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

STEVEN DE FOER
Het hele gezin staat rond de oude opa, en deelt met de kijker de gevoelens over de beslissing deze zieke man "zachtjes te laten inslapen". Voor de een ontroerend, voor de ander onthutsend, voor sommigen zelfs grappig. Want de reportage waarmee het Canvas-programma In de Gloria vorig jaar beroemd in Vlaanderen werd, was verzonnen. Alleen zo levensecht geacteerd dat veel kijkers wegzapten omdat ze het niet konden harden.

Het voorbeeld illustreert het realiteitsgehalte van deze nep-human interestshow. De acteurs steken zo subtiel de draak met de kleine mens en hoe die in moderne tv-shows wordt uitgebuit, dat je soms vergeet dat het fictie is. De argeloze Nederlander die er al zappend op stuit en deze Vlaamse acteurs niet herkent, ziet het nepkarakter misschien niet eens in.

Wat In de Gloria opvoert zijn nooit parodieën, het zijn uitvergrotingen. Je schatert niet maar je glimlacht. Je bewondert hoe de acteurs vaak rakelings langs de afgrond van de farce scheren, om zich net op tijd aan het realisme van de semi-documentaire vast te klampen. Je weet van programma's als Man bijt hond, Jambers en Het Hart van Vlaanderen dat dergelijke mensen écht bestaan. Dit is namaak, maar namaak die echt zou kunnen zijn. Iedere aflevering bestaat uit een tiental korte reportages, getuigenissen en oproepen aan de kijkers. Vaste onderdelen zijn onder meer Hallo televisie, waarin een onbeschofte tv-journalist met de houding van Paul Jambers en de manieren van Willibrord Fréquin bij argeloze mensen binnenvalt; en de Cameraad, waarin wanhopige mensen de hulp van tv-kijkend Vlaanderen mogen inroepen.

Soms is het grappig, soms tragisch of wrang, maar altijd herkenbaar. Een geregeld wederkerend item is de getuigenis van een voormalige tv-ster, die openhartig praat over het pijnlijke incident dat hem van het scherm heeft doen verdwijnen. Vorige week nog Herman Gysens, ooit journalist en co-presentator van een kanker-benefiet. Gysens werd vijf jaar geleden zo boos op een mediageile schenker met een magere cheque, dat hij de man tijdens de live-uitzending molesteerde. Vooral het gesprek met Gysens nú - jokkend dat hij niet rouwig is dat het hem zijn baan kostte - is niet van echt te onderscheiden. En daardoor ontroerend, zelfs al herken je in die Gysens acteur Frank Focketyn.

In de Gloria lijkt in de nieuwe reeks, waarvan vanavond de tweede aflevering, het niveau van vorig jaar te evenaren. Inspiratiebronnen: mediatendenzen zoals het openhartige gepraat over intieme details, emotioneel gevaarlijke stunts met de verborgen camera en nobody's die via de televisie instant roem vergaren.

Helemaal nieuw is dat niet. In de Gloria ruikt soms wat naar Koot en Bie, Arjan Ederveen en zelfs Jiskefet. Toch is het zo door en door Vlaams dat iedere vergelijking mank gaat. Een beetje té Vlaams misschien zelfs voor Nederlandse kijkers, want wie het leven naspeelt zoals het is praat ook vaak dialect. Geniet dan even van de details in make-up en decor. Het behang dat fout is maar net niet té fout, de snor en de gouden ketting die de macho typeren zonder dat hij een typetje wordt. Dosering is een kunst in dit soort werk.

In de gloria, Canvas, 21.45-22.15u.