NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Er is iets met gouden pakken, gouden jasjes, gouden dassen, gouden glans. Ik telde in tien minuten minstens drie mensen in het goud. In Reporter droeg de econoom Eduard Bomhoff, sprekend over de noden van de gezondheidszorg en de tweedeling door gebrek aan keuze voor de consument, een gouden das en een gouden jasje. Voorzitter van de vereniging van specialisten, gouden das.

Tien jaar geleden, toen de politiek nog bezig was met de specialisteninkomens, zou de camera op dat goud gefocust hebben. Gisteren liet Reporter eenvormige Vinex-woonblokken en eindeloze files zien als metafoor voor de gezondheidszorg. Waren beelden van een overvolle wachtkamer niet directer geweest?

Op de andere zender presenteerde Harmen Siezen de Nationale Nieuwsquiz, altijd vol grappen: "Wacht maar, het broeikaseffect zit er aan te komen". Of heus rijm: "Het leven is als een quiz, soms goed, soms mis." Hij was helemaal in feestelijke goudglans, das, jasje en broek. Let dus op, een nieuwe oudejaarstrend: kledingstukken in gouden herfstkleuren. De Nationale Nieuwsquiz is een speelse manier om het jaar nog eens te laten passeren met NCRV-humor ("de ramp in Enschede sloeg letterlijk in als een bom"). Vergankelijke kennis. NCRV- radioverslaggever Marcel Ermers won. Een officier van justitie en een bijstandsconsulente streden om de tweede plaats. Wanneer begint de Betuwelijn te rijden? In het jaar 2005. Producent Harry de Winter hield het bordje "nooit" op en misschien krijgt hij alsnog gelijk. Hoe heette dat Friese wereldfeest? Simmer 2000. Moet met kennersblik uitgesproken worden als 'twatoezend'. Dan nog het voetbalfeest, het Olympische prijzenfeest. Vaderlijk goedkeurend en glimlachend keek premier Kok van een afstand toe en hij stelde tussen twee vergaderingen door ook een vraag via een groot scherm in de quiz-zaal. Wanneer was het voorlaatste begrotingsoverschot? Dat was dus in 1950, onder Drees. En direct daarna het overschot van Paars. Eerst Drees, dan een halve eeuw niks, dan Kok. Hij lachte nog eens mild naar het publiek, badend in zijn overschot. De lof van zijn goede kennis, president Clinton, voor zijn poldermodel had volgens hem "een onsje minder gekund". Waarom is er niets naar Kok genoemd? Er was al een Melkertbaan, gepensioneerden trokken in de jaren vijftig van Drees. De WAO leent zich ook wel voor een speciale titel: van Kok trekken. Dankbaarheid alom.

Het damesgezelschap van Ons Genoegen zat aan een rijkelijk gevulde dis. Michiel van Erp volgde maandenlang vijf vrouwen van rond de vijftig, terwijl ze met elkaar over hun leven praatten: ziektes, relatieproblemen, jeugdtraumaatjes. Een paranormaal medium, een amateur- schrijfster, een gepensioneerd verpleegster. Het Vara-antwoord op Big Brother. Gaandeweg de uitzendingen werden ze bekende Nederlanders. Hun camerabewustheid groeide, ze begonnen zich therapeutisch uit te drukken. Als een batterij die na te vaak opladen uitgewerkt raakt. Pauline vorige week tevreden over haar bekendheid: "Ik had mezelf nooit in het werk gezien. Ik wist niet wat mijn eigen identiteit was. Nou zie je hoe de andere mensen je ook aankijken." Voor de kerstboom deed Pauline een speciale dans, de andere dames keken toe en je zag ze denken. Toch, geen onvertogen woord. Gisteren volgde Van Erp ook een beruchte Venlose crimineel die longkanker kreeg en vlak voor zijn dood bekering zocht. Zijn plannen om met een lange begrafenisstoet van koetsen en stretch limo's ten grave te worden gedragen, werd niet uitgevoerd. Geënsceneerde gesprekjes in bushokjes, een vader en zoon of twee vertegenwoordigers. Soms boeiend maar er zit een vals element in. Van Erp houdt van volkse taferelen maar dan voor een niet- volks, hoog opgeleid publiek. Dat publiek hoort iets te zien wat het volk bij zichzelf niet kan waarnemen. Een oude pastoor, een verkoper van geurkaarsen, een hypno-therapeut. Oprechtheid van de een, vermaak voor de ander. Iemand wordt voor de gek gehouden.

( a d v e r t e n t i e s )