DENK ER NOG EENS over na zei Bill Clinton vanmorgen met zoveel woorden tegen de Doema. We zullen er nog eens een nachtje over slapen, was de boodschap van gastheer Poetin geweest toen de Amerikaanse president zijn pleidooi voor de oprichting van een antiraketschild in de beslotenheid van een tweegesprek had gehouden. Ja, hij zag de gevaren van de post-Koude Oorlog-periode wel die zijn bezoeker omstandig voor hem had uitgetekend. Ook hij had last van terroristen. Gelukkig beschikten die nog slechts over kalasjnikovs en niet over de massavernietigingswapens die Clinton zo zegt te vrezen. Maar van een aanpassing van het ABM- verdrag wilde Poetin (nog) niet horen. Dit geneesmiddel was erger dan de kwaal, meende hij.

Clinton hield op zijn beurt de Russische volksvertegenwoordigers voor dat als zij de feiten zouden laten spreken, zij tot de slotsom zouden komen dat een schild tegen terroristen en schelmenstaten zo gek nog niet was. In het verleden hadden Russen en Amerikanen elkaars veiligheid bedreigd. Nu liepen zij samen, met Chinezen en Japanners, een ander gevaar: het risico van terreurgroepen en -regimes die over massavernietigingswapens de beschikking hebben en niet, zoals voorheen Washington en Moskou, bereid zijn over de gevolgen van hun inzet na te denken en dienovereenkomstig te handelen. De nieuwe Doema heeft al belangrijke wapenbeheersingsverdragen goedgekeurd, bracht Clinton in herinnering, en had daarmee bewezen zijn verantwoordelijkheden te kennen.

CLINTON BEVINDT zich niet in de beste positie om de Rus sen te overtuigen. Zijn plannen over het antirakettenschild hebben vooral een binnenlands-politieke betekenis. De Republikeinen willen de buitenlandse politiek terugbrengen in de campagne om het presidentschap. Hun troef daarbij is de 'bedreigde veiligheid' van de Amerikanen. De Democraten konden niet met lege handen blijven staan. De praktisch op de automatische piloot voortsnellende Amerikaanse economie levert geen brandstof meer op waarmee verkiezingscampagnes op gang worden gehouden. Maar Clintons minimale voorstellen - minimaal wegens het internationale verzet - heeft de Republikeinse kandidaat, George W. Bush, kortgeleden met veel verdergaande plannen overtroefd. Van het Congres kreeg Clinton zelfs de waarschuwing mee op de valreep geen 'deals' meer met het Kremlin te sluiten.

Voor Poetin was er dus weinig uit dit overleg te halen, anders dan het feit dat het plaatshad. Dat op zichzelf al heeft het internationale prestige van 'het konijn uit Jeltsins hoed' versterkt. Een akkoord met deze Amerikaanse gast zou een eventuele president Bush er toch al niet van weerhouden een stap verder te gaan. Poetin kan nu in alle rust afwachten wie de race naar het Witte Huis in november gaat winnen. Clinton staat nu voor de eenzame beslissing om ter wille van de geloofwaardigheid van zijn partij in Amerika zelf bondgenoten en partners overzee te bruuskeren en eenzijdig tot uitvoering van zijn plannen over te gaan.

( a d v e r t e n t i e s )