NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

CAROLINE DE GRUYTER
Vanavond haalt Ralph Inbar de grootste kijkdichtheid die hij ooit gehad heeft: 250 miljoen mensen, schat hij, kijken vanavond naar het Eurovisie Songfestival in Jeruzalem. Als artistiek directeur bepaalt half-Nederlander, half-Israeli Inbar (60) het 'gezicht' van het Festival - licht, decor, camera-opnames, presentatoren. Mensen noemen hem ineens 'meneer Inbar'. "Onzin. Maar het is leuk voor mijn c.v."

Hij heeft vaker in Israel gewerkt - hij diende in het leger, hielp de staatsomroep opzetten en deed al eens de voorrondes van het Songfestival hier. "Israeli's zijn emotioneel. Onstuimig. Daar hou ik van. De keerzijde is dat ze niet luisteren, enkel naar zichzelf. Alles is hier improvisatie. Zodra er iets geregeld is, gaat het mis. Zo veranderen mensen de teksten van de presentatoren voordat die teksten er zijn. Veel problemen hadden er helemaal niet hoeven zijn."

Het Nederlandse dédain voor het Songfestival (behalve van de grachtengordel-homoscene) noemt hij "gelul". "Het festival heeft weinig met goede muziek te maken, maar er kijken toch miljoenen mensen naar het scorebord. Hier vindt men het prachtig dat er met het Songfestival weer eens goed nieuws uit Israel komt. Iedereen is trots." Dat wil zeggen, de seculiere Israeli's. De orthodoxen, die vorig jaar in woede ontstaken toen travestiet Dana International in Birmingham won, hebben alles gedaan om repetities op sabbat te verhinderen. Op de joodse rustdag mag immers niet gewerkt worden. Het compromis is: alleen repetities op zaterdagmiddag, en dan zonder publiek. "Vrijdagavond is geschrapt, uit respect. Meer concessies doen we niet. Jeruzalem is geen Teheran, dit is geen lokaal festivalletje. We werken hier met duizenden buitenlanders." Nog dreigen de orthodoxen om het Conferentiecentrum waar het Festival gehouden wordt, te boycotten en de café-vergunning in te trekken. "In 1979," zegt Inbar, "hadden we dat probleem niet. Toen domineerde links de gemeente. Onder de vorige regering kregen de orthodoxen veel macht. Ik voel me in Jeruzalem niet meer thuis. De orthodoxen chanteren alles en iedereen."

Inbar is blij dat Ehud Barak de verkiezingen heeft gewonnen. "Anders had ik een positieve boodschap moeten uitdragen van een land waarvan de premier al drie jaar allen met de hamer op de kop slaat. Onder Netanyahu had ik dit project een beetje leugenachtig gevonden. Voor mij is het Songfestival de finale, de bevrijding van seculier Israel: tachtig procent van de bevolking heeft de minderheid met de grote bekken verslagen."

Waarom doet Israel eigenlijk mee aan het Eurovisie? "Eh ja. Maar waar hoort Israel wél bij dan? Israel is meer Europees dan Oriëntaals. Turkije doet ook mee. Wat mij betreft mag Palestina er ook bij, geen probleem. Ik wil dit festival best volgende week nog eens in Orient House houden (de PLO-vertegenwoordiging in Oost-Jeruzalem, red.). Het probleem is alleen dat we dan een draaiboek hebben, en dan gaat het natuurlijk mis."