NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS 
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

ANNA VISSER
De redactie van het Duitse weekblad Die Zeit spaart de geestelijke roede niet. Frivoliteiten zul je in dit blad zelden aantreffen. Dat willen de lezers ook niet, zij willen doorwrochte analyses en goed onderbouwde opinies. Dat is het grote verschil met bladen als VN, HP/De Tijd, De Groene Amsterdammer. Deze weekbladen zijn niet of nauwelijks nog opiniebladen, zoals Die Zeit.

Een enkele redacteur vindt nog wel iets, maar van gezaghebbende opinies is vrijwel geen sprake. De meeste stukken lezen lekker weg, net zoals de stukken in De Nieuwe Revue - voldoende reden om, als daartoe aanleiding is, in deze rubriek ook aandacht te geven aan dit blad. De wederwaardigheden van de Franse Eurocommissaris Edith Cresson komen aan bod in De Nieuwe Revue en HP/De Tijd. Ze is geen gemakkelijke tante, aldus De Nieuwe Revue. ,,Ze is opvliegend, verwend en heeft een grote geldingsdrang. Daarentegen is ze als vriendin zéér loyaal.'' Die loyaliteit (anderen noemen het vriendjespolitiek of nepotisme) kan haar nog lelijk opbreken - zelfs in Brussel blijkt het financiële kwaad op grenzen te stuiten.

Dat Cresson het zwaarst onder vuur ligt kan volgens HP/De Tijd wordt uitgelegd als een 'Operatie Veiligheidsklep' - ,,een gesprongen stop verwijderen''. Of haar eventuele vertrek een positieve uitstraling zal hebben op hen die achterblijven, valt te bezien. Daarvoor heeft dit walhalla voor politici-van-een-zekere-soort al te veel krediet verspeeld.

Daags na de Statenverkiezingen leek het erop dat PvdA-fractieleider Ad Melkert diep in het stof moest buigen gezien de teleurstellende uitslag. De ogen richtten zich op Melkert die kort voor de verkiezingen had gezegd dat uitgeprocedeerde asielzoekers niet langer moesten worden opgevangen. Gramschap werd zijn deel. Maar de gedoodverfde opvolger van Wim Kok bleek weinig van zijn fractie te hoeven vrezen: ,,Niet Melkert, maar de lage opkomst was de schuldige, luidde de conclusie'', aldus HP/De Tijd. En zelfs Hedy d'Ancona, twee weken geleden samen met Ed van Thijn nog héél boos op Ad omdat hij dat over die asielzoekers had gezegd, zegt nu in HP/De Tijd: ,,Ik vind Melkert echt héél goed. Hij heeft een culturele en artistieke uitstraling. Ik blijf een fan van hem, ondanks zijn uitglijer.'' Een culturele en artistieke uitstraling - dan denk je als lezer toch eerder aan iemand als de kunstschilder Jan Sierhuis dan aan Ad Melkert, staand achter het spreekgestoelte en met een gebalde vuist. Elsevier maakt zelfs gewag van zijn ,,bijkans hufterige optreden'' ten tijde van zijn ministerschap. Zijn ietwat zuinige mond en soms priemende blik staan in schril contrast met het goedlachse én muzikale Kamerlid Hans Dijkstal die in VN wordt afgezet tegen zijn voorganger F. Bolkestein. ,,Toen ik het overnam, keek ik naar het profiel van Bolkestein. ik dacht bij mezelf: ik ga toch zeker Bolkestein niet nadoen! (...) Ik ben wie ik ben'', aldus Dijkstal. Anders dan Melkert beweegt de VVD-voorman zich volgens VN ,,als een lichtvoetige antilope door de politiek.'' Natuurlijk, hij heeft zijn zorgen maar daar ligt hij niet wakker van. Anders dan zijn ondervrager maakt hij zich ook geen zorgen over zijn eventuele opvolger - en dat straalt hij uit ook.

Ook in VN het laatste interview met de vorige week overleden Karel van het Reve. Wanneer de interviewer de trap oploopt vraagt hij zich, bij het zien van de veelgeroemde schrijver, af of die wel zin heeft in het gesprek. Maar diens echtgenote stelt hem gerust: ,,Karels blik staat altijd op licht grimmig.'' Hij verhaalt over zijn jeugd, zijn loskomen van het communisme en over de teloorgang van het rooms- katholicisme: ,,Ze hebben het Latijn in de kerk afgeschaft onder het motto dat de eenvoudige boeren dat Latijn niet konden verstaan. Maar ik vond altijd dat het in modern Italiaans of Nederlands voor die boeren ook niet te begrijpen viel.'' Van het Reve vond veel, het klopte vaak en dat straalde hij uit. Terecht.

Eerder verschenen in deze rubriek:

Kwakkelen
(10 maart 1999)
Lijdenstijd
(4 maart 1999)
Wachten op gelijk
(18 februari 1999)
Tsjechov in de polder
(11 februari 1999)
Alleen gedachten
(4 februari 1999)
De buitenwereld
(28 januari 1999)
Het land van Flipje
(21 januari 1999)
Tijger was nooit depri
(14 januari 1999)
De tijd tikt door
(7 januari 1999)

Eerder verschenen artikelen in het archief.