NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

EDO DIJKSTERHUIS
,,Ik ga net zo lief met een snor en een pet een of andere ranzige feestavond aan elkaar lullen, als dat ik bloedserieus Hamlet sta te spelen. De ene avond speel ik klassiek Grieks drama en de volgende avond maak ik een reclamespot voor bouwmarkt Gamma. Wat mij altijd drijft is de vraag: kan ik dit ook?''

John Buijsman vindt niks te min en probeert alles. Hij heeft zijn diversiteit bewezen in toneelvoorstellingen met onder meer FACT en Growing up in public, televisieprogramma's als Loenatik en Taxi, en verwierf nationale bekendheid als de bekakte buurman in de reclamespots van Gamma. Deze weken staat hij op de planken met Angel Eyes, een solo-voorstelling over Chet Baker op tekst van Jules Deelder, en vanavond is hij te zien in de nieuwe VARA-serie Ben zo terug.,,Ik wil me niet vastpinnen op één ding, maar doe graag uiteenlopende dingen. Schouwburgbezoekers moeten soms wel even twee keer slikken. Verwachten ze lekker lachen met Gamma, krijgen ze zwaar drama.'' Maar Buijsman vindt het niet erg om bij het grote publiek vooral reclamebekendheid te genieten. ,,Ik ben liever een working class hero dan de held van Toneel Groep Amsterdam.''

Dat neemt niet weg dat hij van al zijn bezigheden toneel nog steeds het liefste doet. ,,Tijdens de zes of acht weken repeteren, bouw je de spanning op tot aan de voorstelling, en als je dan eindelijk begint, moet je anderhalf uur door met die mensen in de zaal. Voor televisie is dat anders. Soms draaien we twee, drie uur film voor 38 seconden Gammareclame. Je moet veel wachten en op het moment van de opname moet je de juiste spanning weer oproepen. Maar goed, het kan altijd over, en die mogelijkheid heb je niet in theater. Ben zo terug nemen we nu op met publiek erbij en dan krijg je ook meteen reacties. Hoef je niet tot de volgende dag bij Albert Heijn te wachten voor je hoort wat ze er van vonden. Het is een tussenvorm, bijna toneel op tv.''

Televisie is voor Buijsman niet alleen een medium voor expressie maar ook een bron van inspiratie. ,,Zo'n parlementaire enquête, dat is echt Shakespeare. Het wegkruipen van mensen en dat slechte liegen van sommigen, fantastisch! Daarnaast kijk ik enorm veel naar documentaires, dan hoef ik niet meer de straat op voor materiaal.''

Documentaires staan garant voor de dagelijkse portie treurigheid waar Buijsman naar hunkert en die hij in zijn personages verwerkt. ,,Het liefst speel ik losers. Zo'n gescheiden man met thuis een aquarium met ook nog een kapotte pomp en bij wie de karbonades altijd aanbakken. Ik denk dat iedere acteur ten minste één eigenschap in zijn spel naar voren brengt en bij mij is dat de treurigheid. Er zit ook zoveel meer liefde en schoonheid in treurigheid dan in blijheid.''

Het duurt echter nooit lang voor Buijsmans optimisme en enthousiasme zich door zijn voorliefde voor ellende heen boren. ,,Sta je voor een zaal met 700 stoelen waar 33 mensen zitten, dan lijkt het wel of je voor een pornobioscoop speelt. Maar, denk ik dan, wel te gek dat die 33 gekomen zijn.''

Ben zo terug. Zaterdag, Ned.3, 19.43-20.10u.