NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

DRIE LEIDERS, ieder met de rug tegen de muur, spraken vanmorgen twee uur lang over de vrede tussen Israeliërs en Palestijnen. Tevergeefs. Voor ieder staat er veel op het spel. President Clinton staat voor zijn impeachment door het Amerikaanse Congres, premier Netanyahu heeft de grootste moeite zijn coalitie bijeen te houden en Arafats geloofwaardigheid in eigen kring staat opnieuw ter discussie nu Israel blijft weigeren het akkoord van Wye Plantation uit te voeren en een volgend contingent troepen van de Westelijke Jordaanoever terug te trekken.

Gisteren nog leek een doorbraak te zijn bereikt: voor het eerst in de geschiedenis bezocht een Amerikaanse president Gaza. Clinton gaf daarmee de Palestijnse Autoriteit een opmerkelijke steun in de rug. Voor wie in vrede wilde geloven was het moment waarop de Palestijnse Nationale Raad ten overstaan van Clinton de ontzegging van Israels bestaansrecht uit zijn handvest schrapte, een aangrijpend moment. Maar de euforie werd snel achterhaald door een ontnuchterende verklaring van Netanyahu, die deze tegemoetkoming incasseerde zonder er iets tegenover te stellen. Sterker, Israels premier herhaalde gewoon zijn bekende reeks voorwaarden waaraan de Palestijnen moeten voldoen alvorens de eerstvolgende Israelische militair de thuismars aanvaardt.

Even leek het erop dat de Amerikaanse gast de Israelische regering verder onder druk zou zetten. De Amerikaans-Israelische betrekkingen zijn niet meer wat zij geweest zijn sinds de regering-Clinton steeds nadrukkelijker de betrekkingen met Arafat versterkt. Het Amerikaanse bezoek aan Gaza was zeer tegen de Israelische wensen in doorgezet. Maar tot een openlijke veroordeling van Netanyahu's weigering om het akkoord van Wye Plantation uit te voeren is het ook vandaag niet gekomen. Na het tripartite beraad trokken de Amerikaanse gasten een gezicht van business as usual. De weg naar vrede is lang en de obstakels zijn hoog. Het tempo forceren kan slechts tot brokken leiden. Wel voorzag de president, hoewel hij toegaf daarvoor van Israelische kant geen harde garanties te hebben gekregen, voor later vandaag nog een kans op een overeenkomst omdat volgens hem ,,veel verbintenissen uit het Wye-akkoord voor de volgende fase zijn nagekomen''.

GEZIEN HET DEBAT in het Congres aanstaande donderdag over zijn toekomst was president Clinton niet in de beste positie om bij de Israeliërs zijn zin door te drijven. De wisselwerking tussen het naderende impeachment en Amerika's internationale standing wordt steeds duidelijker. Clinton objectiveerde de hachelijke positie waarin hij verkeert door er op te wijzen dat zijn impeachment niet in Amerika's belang is. Op de grens van Gaza en Israel kreeg die uitspraak vandaag historische betekenis.

Zie ook:
Missie Clinton in Israel loopt vast (15 december 1998)

( a d v e r t e n t i e s )