NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Perry Mason was de held van zwart-wit-tv. De dappere detective en advokaat met zijn hoed en doordringende ogen pleitte altijd zijn onschuldige cliënt vrij. De ware dader zat dan ook in de rechtszaal en werd ter plekke gedwongen tot een bekentenis.

,,Deze rechtbank is geen circus'', riep de boze aanklager. Maar het recht had al gezegevierd. The Defenders, die liep van 1957 tot 1966, is een van de best scorende televisieseries in Amerika geweest. Als ontmaskeraar van justitie liep Mason vooruit op de jaren zestig. Zet tegenover Mason het huidige Amerikaanse kijkcijfersucces Ally McBeal (zondag, SBS6) en je krijgt enig idee van de toestand van het land en de problemen van president Clinton. Ally McBeal is een slanke, onzekere, maar vakkundige 28-jarige advocate in Boston. Ze woont op kamers met een zwarte vriendin en collega die minder beschermd is opgevoed en de wereld wat beter kent. Door elke aflevering speelt een nieuwe rechtszaak maar alles draait eigenlijk om de liefdesperikelen van McBeal. De afgelopen twee afleveringen werden overheerst door een mannelijk model met een groot geslacht waar alle vrouwen op amateurbeeldhouwles om giechelen. McBeal probeert hem twee keer uit in bed. Haar ex, ook werkzaam op het kantoor maar inmiddels getrouwd met een ander, wordt jaloers. Vertrouwelijke gesprekken worden gevoerd in een toiletruimte bestemd voor zowel mannen als vrouwen. Van Perry Masons privéleven weten we niks. Alleen van zijn idealen.

De serie heeft goede muziek. De gedachten van McBeal worden in beeld gebracht zoals bij een stripverhaal. Een dansende baby herinnert haar aan de tikkende biologische klok, een probleempje met een wat wijdere horizon. Een zwakke getuige krimpt vol excuses in tot een poppetje. Hoewel de serie doorgaat voor comedy is het dat niet echt. Er is gelukkig geen lachend publiek en de geforceerde grapzinnen ontbreken. De rechtszaken zijn weinig groots en meeslepend. Een schadevergoeding van 1,1 miljoen voor een vrouw van wie de vader bij een vliegtuigongeluk met onbekende oorzaak is overleden. McBeal vliegt zelf ook veel en heeft er nachtmerries over. Een principiële jonge collega-advocaat wordt weggelachen en is ook niet zo geloofwaardig. Een man die een ander tegen de grond sloeg wegens belediging van zijn vriendin, wordt vrijgesproken. Dat was pas een vent, vinden de vrouwen van kantoor. De partner met wie McBeal werkt, is een vaardig pleiter en zijn collega's lachen heimelijk als hij weer een van zijn demagogische trucjes gebruikt in de rechtszaal. Juridisering is hun Fressen, dan Die Liebesakt en drittens de narcistische Moral. De professionals werken hard maar is het resultaat daar ook naar? ,,Hoe komt het dat je problemen altijd zo groot zijn'', wordt aan McBeal gevraagd. ,,Omdat ze van mij zijn.'', antwoordt ze. Vandaag zullen we nog meer in beeld genieten van de zelfabsorptie van de grootste wereldmacht.

Dat Duitsland op andere manier meer in zichzelf verdiept is, was gisteren te vernemen in Buitenhof. VVD-Kamerlid Bolkestein, CDA'er Van der Linden en de internationale secretaris van de PvdA Wiersma analyseerden de betekenis van de Duitse verkiezingen voor Nederland. Bolkestein verwachtte dat Kohl, de voorvechter van Europa, zou winnen omdat het publiek met de huidige economische wolken Keine Experimente wil. Toch voorspelde hij een einde aan het tijdperk Kohl en minder Europese betrokkenheid en daar waren de andere twee het mee eens. Lopende Zaken liet een resultaat van Duitse eigengereidheid zien: de nieuwe stuwdam in de Dollard die de Duitse scheepswerf Meyer in staat stelt grotere schepen te water te laten. Volgens de Waddenvereniging zeer schadelijk voor het brakwatermilieu bij de monding van de rivier. ,,Minister (Perry) Pronk heeft beloofd dat hij er werk van zal maken'', beloofde een lid van de Waddenvereniging. Dergelijk optimistisme is het Hollandse navelstaren.