NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Holly Hunter

In een reeks profielen van gezichtsbepalende sterren deze week Holly Hunter, de sterke zuidelijke dame die nu een engel in Bonnie and Clyde-look speelt in 'A Life Less Ordinary'.

Door HANS BEEREKAMP

'Southern belle' luidt het etiket dat sinds Scarlett O'Hara op sterke, mentaal onafhankelijke en excentrieke vrouwen uit het zuiden van de Verenigde Staten geplakt wordt. Met een beetje goede wil zou je Julia Roberts nog in die traditie kunnen plaatsen, maar de eveneens in Georgia (Conyers, 20 maart 1958) geboren Holly Hunter gaat een stapje verder: net als Roberts speelt ze eerder volkse dan aristocratische rollen, maar Hunter is niet bang buiten de paden van de Amerikaanse goede smaak en deemoedigheid-in-tweede-instantie te treden. Ze ging het verst onder regie van buitenlanders. Voor de rol van de negentiende-eeuwse Schotse rebel Ada McGrath in The Piano (Jane Campion, 1993), die weigerde te praten omdat haar omgeving haar krachtige persoonlijkheid toch niet begrijpen zou, won Hunter een Oscar. De autowrakkenseks in Crash van de Canadees David Cronenberg deed echter zelfs veel liefhebbers van Hunter even blozen.

De legende wil dat de toneelcarrière van de slechts 1.55 meter lange Hunter een onverwachte vlucht nam nadat ze in een New-Yorkse lift vastgezeten had met toneelschrijfster Beth Henley. Ze speelde in verschillende stukken van de eveneens zeer zuidelijke Henley en in een verfilming (Miss Firecracker, 1989). Hunters filmdebuut bestond in 1981 uit slechts één zinnetje in de low-budget horrorfilm The Burning. De doorbraak kwam met twee filmrollen uit 1987: de voor een Oscar genomineerde 'hardgekookte' televisieproducente in Broadcast News en de kinderloze agente die een baby ontvoert in Raising Arizona!, geregisseerd door Joel Coen, de echtgenoot van Hunters voormalige kamergenote Frances McDormand.

Twee Emmy's won Hunter voor de hoofdrollen in tv-films over uitdagende inwoonsters van Texas: Roe vs. Wade (1989) over een vrouw die het recht op abortus opeist en de titelrol in The Positively True Adventures of the Alleged Texas Cheerleaders-Murdering Mom (1993).

Haar derde Oscarnominatie kreeg Hunter, in hetzelfde jaar dat ze de onderscheiding won voor The Piano, voor de bijrol van een ondernemende secretaresse in The Firm (Sydney Pollack, 1993). Onder regie van voormalig tegenspeelster Jodie Foster speelde Hunter de onderschatte hoofdrol in Home for the Holidays (1995), door criticus Roger Ebert omschreven als een 'Thanksgiving reunion from hell'. Misschien is Foster wel de enige Amerikaanse actrice van dit moment die qua intelligentie en koppigheid is opgewassen tegen Hunter.

Ook in minder sterke films als Always, Copycat of het deze week in Nederland uitgebrachte A Life Less Ordinary blijft Hunter altijd een bezienswaardig lichtpuntje. Gekleed in een hemelse variant op de Bonnie and Clyde-look speelt Hunter in de laatste film een verre van geslachtloze of kwezelige engel. Soms lijkt het wel of ze het stadium van de menselijke, al te menselijke Hollywoodvrouw al achter zich heeft gelaten.

Meer sterren