NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In: Haags Filmhuis, 24 april t/m 1 mei, Filmtheater Desmet Amsterdam, 2 t/m 6 mei.

Oude parel van 'seks-Eisenstein'

Voor de liefhebbers

Door DANA LINSSEN
'Voor de liefhebbers', stond er in de jaren zestig discreet onder de recensies van films die in de seksbioscopen in de bocht van de Amsterdamse Nieuwendijk uitkwamen. Faster, Pussycat! Kill! Kill! (1966) van de Amerikaanse regisseur Russ Meyer, is zo'n film voor connaisseurs, die echter nooit officieel in Nederland is uitgebracht. De komende twee weken is hij dankzij tijdelijke import in Den Haag en Amsterdam te zien.

De films van Russ Meyer worden ook wel 'tietenfilms' genoemd; Meyer is inderdaad geobsedeerd door vrouwen met voluptueuze borsten. In het in contrastrijk zwart-wit gefilmde Faster, Pussycat! Kill! Kill! trekken drie goedgevormde gogo-danseressen een middagje de woestijn in (Meyers favoriete lokatie) om in hun toffe sportauto's wat te racen. Ze slaan een man neer, ontvoeren een meisje en beramen plannen om een verlamde boer te beroven. Niets bijzonders eigenlijk.

De seksuele ambiguïteit van de dames is de voornaamste reden dat de film ter gelegenheid van het vijftigjarige bestaan van het Haagse COC naar Nederland werd gehaald. Blonde Billie (Lori Williams) valt weliswaar op mannen, maar wil best haar vriendinnen een beetje opgeilen. Rosie (Haiji) is een zure en jaloerse lesbo en butchy Vala (Tura Satana), met veruit de indrukwekkendste cleavage, lijkt vooral opgewonden te raken van een flinke vechtpartij.

Hoewel het erotiseren van geweld de film een onomwonden seksueel karakter geeft, is het geen porno in de traditionele zin. De vrouwen worden nergens als lustobject afgeschilderd en bovendien is de geslachtsdaad opvallend afwezig; in dat opzicht is het bijna een kuise film. De combinatie van seks, geweld en gevatte dialogen doet twintig jaar na dato onverwacht modern aan. Het bioscooppubliek is na de nouvelle violence van Quentin Tarantino cum suis dan ook wel wat gewend.

In 1970 hield Meyer ter gelegenheid van een retrospectief van zijn - toen al met een cultstatus omgeven - films een lezing aan de Amerikaanse Yale University met de titel 'Pornography and Art'. Geweld werd hierin door hem simpelweg als 'entertainment' omschreven. Een deel van die toespraak is nu voor de nieuwe 35mm copie van Faster, Pussycat! Kill! Kill! gemonteerd. Het bewegen van de geluidssporen op het ritme van Meyers stem lijkt, voordat er nog maar één filmbeeld is te zien, zowaar op een abstracte animatiefilm van een zwoegende boezem.

Met zijn toespelige dialogen en snel gemonteerde, cartoonachtige scènes is Faster, Pussycat! Kill! Kill! een vermakelijke film. Het verrassendst blijven echter de camerastandpunten, die borsten en billen vanuit een laag perspectief tegen een strakke hemel in beeld brengen. Ze gaven Meyer zijn bijnaam: 'de Eisenstein van de seksfilm'.