NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S e l e c t i e

MONIQUE SNOEIJEN
In het redactielokaal van de Blvd., het maandblad over pop- en jeugdcultuur, huist een kleine vaste staf. Om te voorkomen dat het blad oud wordt met de medewerkers werkt het vooral met jonge freelancers. Om die reden ook vertrekt hoofdredacteur Frank Bierens. Hij is negenendertig. Op de valreep heeft Bierens - nog maar vier jaar na verschijning van het eerste nummer - wel even de vormgeving van het blad radicaal veranderd. Wat is jong? En: hoe lang is de houdbaarheid van hip?

Regelmatig is de Blvd. (spreek uit: bee-el-vee-dee) benaderd door tv-producenten en internetproviders, zegt Bierens. De vraag luidde steeds: kan van het maandblad niet in een moeite door een televisieprogramma of een website worden gemaakt? Maar dan hebben ze het concept van de Blvd.volgens Bierens dus niet begrepen. ,,In ons blad zijn beeld en tekst op een unieke manier complementair aan elkaar. Dat kun je niet even overzetten naar een ander medium.''

Vier jaar geleden verscheen het eerste nummer van de Blvd. De ,,undergroundglossy'' wilde voorzien in een lacune op de bladenmarkt. ,,In Nederland was er geen enkel blad over pop- en jeugdcultuur'', zegt Bierens. ,,Alleen: niemand gaf ons daar gelijk in. De bestaande weekbladen als Vrij Nederland, de Groene Amsterdammer en HP/De Tijd hadden allemaal het idee ook de jongerenmarkt te bedienen. Maar jongeren zelf herkenden zich niet in het bestaande aanbod.'' Om als eerste over nieuwe ontwikkelingen op het gebied van muziek, mode, kunst en media te schrijven probeert de Blvd. te wortelen in verschillende 'scenes'. ,,Ik kan zo honderd scenes opnoemen'', zegt Bierens. ,,De gay-scene, de skate-scene, de Rietveld-scene, ga zo maar door.'' Binnen drie jaar tijd bereikte de Blvd een oplage van 25.000. Zevendertig procent van de lezers is tussen de 21 en 26 jaar oud, meer dan driekwart is jonger dan dertig jaar. Hoewel de verhalen in de Blvd. vooral over 'Randstedelijke hip' gaan, woont een kwart van de lezers in Amsterdam, meer dan de helft woont buiten de vier grote steden. Voor deze ,,beeld-erudiete'' jongeren, want groot geworden met televisie en MTV, moesten beeld en tekst gelijkwaardig zijn. De 'mediageneratie' is volgens Bierens namelijk heel goed in staat om ,,naast tekstuele informatie ook visuele informatie te verstaan''. Van meet af aan nodigde de vormgeving vooral uit tot 'zappend' lezen. In een schreeuwende vormgeving - meerdere lettertypen door elkaar, tekst over beeld en witte letters op een gekleurde achtergrond - staan de verhalen over bijvoorbeeld de subcultuur van Straight Edge ('Geen drank, geen drugs, geen sex') en de 'Travatrend' (over 'chicks with dicks'). De mogelijkheden van de MacIntosh computers, die nog maar pas hun intrede hadden gedaan op de bureaus van de vormgevers, waren schier oneindig. Maar zelfs een generatie getraind in beelden kan het te veel worden. ,,We kregen veel klachten van lezers'', zegt Bierens, ,,of liever gezegd: van niet-lezers''. Daarom gaat de Blvd. nu 'back to basics'. In het hoofredactioneel in het eerste nummer in de nieuwe vormgeving schrijft Bierens: 'De tijd van het typografisch expressionisme is voorbij. (...) Nu is het tijd voor een volgende stap. De oude vormgeving voelde ook niet meer 'cutting edge'. Zo zijn veel elementen die we hebben geïntroduceerd overgenomen door mainstreambladen en je ziet de gelaagdheid die sommige kranten ooit verfoeiden nu zelfs terug in hun eigen bijlages.''

In de nieuwe vormgeving van de Blvd. zijn tekst en beeld volledig uit elkaar getrokken en wordt nog maar van één lettertype gebruik gemaakt. Voor deze minimale typografie is gekozen om meer ruimte te geven aan ,,de complementerende werking'' van tekst en beeld. 'We zijn er voor beducht dat de sterkste foto's ontkracht kunnen worden door de typografie', schrijft Bierens.

In het volgende nummer - het derde in de nieuwe vormgeving - staat volgens de hoofdredacteur een goed voorbeeld van wat de Blvd. voorstaat met beeld. In samenwerking met het fotofestival in Naarden heeft het blad twaalf groepen jongeren van nul tot twintig jaar geportretteerd, onder wie 'Oilily-baby's', 8-jarige milieuactivisten, 12-jarige dispuutjongeren, 17-jarige bodybuilders en een groep moslimmeisjes. Vooral die laatste portretten hebben Bierens de ogen geopend. Hij betrapte zichzelf op het beeld van moslimvrouwen als ,,dikke vrouwen achter in een Opel Kadett wachtend op hun man''. Maar de meisjes op de foto's zijn weliswaar gesluierd, verder gaan ze gehuld in 'H&M jurkjes' of dragen zilveren plateauzolen. ,,Een blik op die twaalf foto's en je denkt: 'ja verdomd, zo zit het''', zegt Bierens. In de meeste tijdschriften is een foto volgens hem toch vooral een illustratie bij een verhaal. De reclames in het blad vallen amper op tussen de illustraties en modereportages. Veel reclamefoto's zijn gemaakt door fotografen die ook voor het blad fotograferen. Zoals bijvoorbeeld de campagne voor sigarettenmerk Caballero. Een spichtig meisje zit ietwat wezenloos geknield op de grond, haar handen houdt ze in kommen met goudvissen aan weerszijden van haar. De begeleidende tekst: 'Uitgebreid wast ze haar handen. Zo uitgebreid dat je je afvraagt wat ze ermee heeft gedaan. Ze ziet dat je naar haar kijkt en verontschuldigend zegt ze: 'Vrijdag 2 mei'. Om je een houding te geven begin je zelf ook maar als een idioot je handen te wassen. Wat nou vrijdag 2 mei. In de spiegel zie je dat er iemand anders naast je is komen staan. Hij kijkt verwonderd naar je rood wordende handen in de vissenkom'. Een andere reclame is een stripverhaal waarin terloops een jeansmerk in voorkomt. Deze gelijkenis tussen redactie en reclame is volgens Bierens geen probleem. ,,Jongeren zijn heel media-intelligent. Die staan sowieso heel wantrouwend tegenover nieuwsbronnen. Ze weten dat het theoretisch mogelijk is om in te breken in het NOS-journaal en premier Wim Kok andere woorden in de mond te leggen. Beelden zien zij niet langer als het ultieme bewijs van de werkelijkheid. '' Alleen - Bierens merkt dat hij de neiging krijgt over sommige onderwerpen ,,cynisch te doen''. Daarom stopt hij er nu mee. ,,Ik heb mijn ding gedaan.''