NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In 61 theaters.

Asregens over Twin Peaks

Door HANS BEEREKAMP
De terugkeer van de rampenfilm, het genre dat ons in de jaren zeventig al onthaalde op zinkende cruiseschepen, brandende wolkenkrabbers, neerstortende vliegtuigen, agressieve haaien en dito bijenzwermen, zou verklaard kunnen worden uit cultuurpessimisme ter gelegenheid van de nakende millenniumwisseling.

Waarschijnlijk is de oorzaak van een meer prozaïsche aard: een recente revolutie in de filmtechnologie, met name in de toepassing van 'computer generated images' (CGI), maakt het voor het eerst mogelijk realistische (natuur)rampen geloofwaardig te verbeelden. En wat Hollywood kan, dat doet het ook, liefst in talrijke en grote porties.

Naast de invasies van dinosauriërs en marsmannetjes overspoelen ons nu films over minder fantastische bedreigingen: wervelstormen, instortende verkeerstunnels, de ondergang van de Titanic en, in Dante's Peak van de Australische Hollywoodregisseur Roger Donaldson en in het later dit jaar verwachte Volcano, vulkaanuitbarstingen.

Volgens de persmap van Dante's Peak, die met de verkeersrampenfilm Daylight de producent (Joseph M. Singer, tot voor kort effectenmakelaar) en de scenarist (Leslie Bohem, ex-bassist van de rockgroep Sparks) gemeen heeft, zijn de afgelopen vijftien jaar 29.000 mensen omgekomen door vulkanische erupties. Niet alleen de Popocatepetl en de Krakatau roeren zich weer; zelfs in de Verenigde Staten eiste de Mount St. Helen's in 1980 nog 59 slachtoffers.

Het fictieve stadje Dante's Peak, dromerig gelegen in de staat Washington aan de voet van de gelijknamige slapende vulkaan, is net uitgeroepen tot de op een na beste plaats om te wonen in de Verenigde Staten, wanneer vulkanoloog Pierce Brosnan de burgemeester komt waarschuwen dat het trilt en borrelt onder het aardoppervlak. Evacuatie is wellicht geboden, maar zou uiteraard het belang van toerisme en investeerders schaden. Hier volgt Dante's Peak even het stramien van Jaws, maar het is dit keer niet de burgemeester (Linda Hamilton als gescheiden moeder die 'de beste cappuccino ten oosten van Seattle' serveert), maar de gemeenteraad en de chef van de vulkanoloog die de gemoederen sussen. Ten onrechte, naar even later zal blijken uit inderdaad zeer spectaculair in beeld gebrachte lavastromen, asregens en aardbevingen.

Net als in Twister zijn de experts eerder geobsedeerde liefhebbers van infernale natuurverschijnselen dan kille wetenschappers. De mensen in Dante's Peak, een film die niet zwaar leunt op grote sterren, zijn aardiger dan die in de tornadofilm, en de effecten bijna even overrompelend. Dat Dante's Peak, ondanks overtuigende sfeertekening en technische uitvoering, toch het potentieel van een echte 'blockbuster' mist, ligt aan het weinig overtuigende scenario. Het moet zich in rare bochten wringen om het publiek, dat immers weet wat er komen gaat, toch voortdurend in spanning te houden. Het resultaat is een redelijk bevredigende formulefilm, die nooit wezenloos wordt. Het kost weinig moeite te geloven in de intrigerende substitutie van Pompeii door Twin Peaks.