U kijkt naar de website van NRC Handelsblad gedurende de periode 1995-2001. Bezoek ook de de huidige site.
    K U N S T  
NIEUWS  | TEGENSPRAAK  | SUPPLEMENT  | AGENDA  | ARCHIEF  | ADVERTENTIES  | SERVICE 

  NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Retrospectief op het werk van André Delvaux. In: Desmet, Amsterdam; Haags Filmhuis. Tot en met 30 maart.

Retrospectief op het werk van een erudiet en fijnzinnig cineast uit België

De veelzijdigheid van André Delvaux

Door HANS BEEREKAMP
Alle zeven lange speelfilms van de Belgische regisseur André Delvaux zijn in Nederland uitgebracht. Dat weinigen hier zijn, internationaal over een ferme reputatie beschikkende, naam nog kennen, heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat zijn meest recente werk, de verfilming van Marguerite Yourcenars L'oeuvre au noir (Hermetisch zwart) alweer uit 1988 stamt.

De positie van Delvaux is door zijn tweetaligheid in België tamelijk bijzonder. Praktisch geboren op de taalgrens (Heverlee bij Leuven, 1926), heeft Delvaux zowel Nederlandstalige (Johan Daisne) als Franstalige schrijvers (Julien Gracq, Suzanne Lilar, Yourcenar) verfilmd. Een vrouw tussen hond en wolf (1979), over het Vlaamse nationalisme en de collaboratie in de Tweede Wereldoorlog, werd mede geschreven door Ivo Michiels. Slechts Belle (1973) berust op een uitsluitend door Delvaux geschreven origineel scenario.

De als pianist aan het conservatorium en als leraar Nederlands en Engels opgeleide Delvaux kwam pas laat tot zijn filmroeping. In 1965 debuteerde hij met De man die zijn haar kort liet knippen, die net als de volgende film naar een roman van Daisne (Un soir, un train, 1968) tot de stroming van het magisch realisme gerekend wordt. Wie denkt dat het magisch realisme uit de mode is, moet nog maar eens de oude films van Delvaux herzien, in het kader van een compleet retrospectief dat de komende twee weken in ons land te zien is. In menig opzicht zijn ze frisser en moderner dan het meer warmbloedige Benvenuta uit 1984.

Het programma omvat naast alle zeven lange speelfilms ook de korte documentaires Met Dieric Bouts (over de gelijknamige schilder, 1975) em 1001 films (over de filmconservering, 1989) en de lange documentaires Babel Opera (over de repetities voor een Don Giovanni onder regie van Karl-Ernst Herrmann in de Muntschouwburg, 1985) en To Woody Allen, from Europe with Love (over de opnamen van Stardust Memories, 1980). De literaire, historische, filosofische, kunstzinnige en vooral muzikale referenties in het rijke oeuvre van Delvaux maken hem tot een verre van gemakkelijk toegankelijk filmauteur. Voor een Delvaux-film moet je even rustig gaan zitten, maar hij stelt eigenlijk nooit teleur. Zijn eruditie, fijnzinnigheid en muzikaliteit, door geen enkele Nederlandse filmmaker geëvenaard, hebben hem een kwetsbare positie bezorgd, aangezien dit soort kwaliteiten niet meer in de mode is.

Op zondagmiddag 16 maart wordt de vertoning van Benvenuta in Desmet (15u.) gevolgd door een openbaar interview met de regisseur.

NRC Webpagina's
12 MAART 1997


    Bovenkant pagina

NRC Webpagina's © NRC HANDELSBLAD (web@nrc.nl)