NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In: Amsterdam, Nederlands Filmmuseum.

Zwervend door het Russisch braakland

Door PIETER STEINZ
Wie is hij, de figuur om wie de film Weerspiegelingen draait? Een gevierd acteur, zo wordt gesuggereerd, want hij houdt zich veel op in het theater en wordt bij het verlaten van de artiestenuitgang aangesproken door jonge fans.

Een ongelukkig man ook, want hij brengt zijn dagen zwijgend en tobbend door. En een getormenteerd minnaar, want naast een verrot huwelijk heeft hij nog moeizame relaties met een toneelgroupie en een afstandelijke kunstenares.

Veel meer kom je over deze Viktor niet te weten. Maar wie zou dat ook willen? Zijn twijfels en zijn semi-filosofische monologen laten ons koud, terwijl zijn doelloos zwerven door het braakland van de Russische grootstad alleen maar irritatie opwekt. Viktor maakt een identiteitscrisis door, maar enige ontwikkeling zit er niet in; laat staan dramatiek.

Weerspiegelingen is de derde lange speelfilm van Svetlana Proskoe rina (1948), een voormalige regie-assistente van Aleksandr Sokoerov die zeven jaar geleden met de impressionistische stadsfilm Sloetsjajni vals (De wals van het toeval) het Gouden Luipaard in Locarno won. Het statische verhaal van de dolende acteur Viktor, gespeeld door Proskoerina's echtgenoot Viktor Proskoerin, ging al in 1992 in Cannes in première, maar moest een eeuwigheid op een Nederlandse uitbreng wachten - als de Doornroosje onder de winkeldochters.

Van mij had Weerspiegelingen op de plank mogen blijven liggen. Op een enkel sterk moment na - de rituele onderdompeling in een vervallen zwembad, de moeder die jaloers aan de slaapkamerdeur luistert als haar dochter de liefde bedrijft - is het een tergend slome film waarin quasi-diepzinnigheid het gebrek aan emotionele lading moet verhullen. ,,Tegenwoordig heeft iedereen een boodschap'', zegt de toneelgroupie tegen de acteur. Dat gaat ook op voor de regisseuse van Weerspiegelingen. Naar eigen zeggen heeft Proskoerina haar film bedoeld als een metafoor voor de so ciale crisis van modern Rusland. Maar hoe slecht het ook gaat in Rusland, zo saai als het leven van Viktor kan het er niet zijn.