NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S e l e c t i e

Door FRITS ABRAHAMS
Terwijl de Belgen zich door de, live uitgezonden, hoorzittingen worstelden over de zaak-Dutroux, zond de BBC deze week in Inside story een lange documentaire uit over de Amerikaanse variant van de pedowoede. Megan's law heette die film, waarmee een omstreden wet wordt aangeduid die in New Jersey is aangenomen. Deze wet verplicht de lokale overheid om ondermeer scholen en buurtbewoners in te lichten, zodra een uit de gevangenis ontslagen seksuele delinquent zich in een buurt heeft gevestigd. De wet is vernoemd naar Megan Kanka, een meisje dat in 1994 op 7-jarige leeftijd verkracht en vermoord werd door een man die al tweemaal voor seksueel misbruik van kinderen veroordeeld was. De man ging na zijn laatste vrijlating tegenover het huis van de Kanka's wonen.

De BBC-ploeg volgde Maureen Kanka, de moeder, op de wegen van haar gramschap. Zij is twee jaar geleden een ware kruistocht begonnen tegen seksuele delinquenten. Haar standpunt laat zich simpel samenvatten: ,,Sluit ze op, en gooi de sleutels weg.'' Zij ziet met name pedofielen als ongeneeslijke perverten, die nooit meer te vertrouwen zijn als ze eenmaal toegeslagen hebben.

Zelden heb ik iemand zó openhartig en meedogenloos haar haat horen verwoorden. Over de dader zei ze: ,,Als hij ter dood gebracht wordt, wil ik erbij zijn. Ik wil zijn angst zien. Dat zal ons bevrediging schenken. Oog om oog, tand om tand.''

Nu al twee jaar lang, zegt ze, herbeleeft ze dagelijks de noodlottige dag in juli waarop haar dochtertje vermoord werd. Toen het huis waar het gebeurd is, tegen de vlakte moest, wilde ze erbij zijn. Zij zou de kamer aanwijzen die de bulldozer het eerst mocht weghappen: de kamer-van-de-misdaad. Toen het zo ver was, kon ze er nauwelijks naar kijken. ,,Het was of een deel van mijn leven werd weggeslagen.''

Deze vrouw moet, haar trauma ten spijt, zeer effectief en berekenend gelobbyd hebben voor de nieuwe wetgeving. Hoe ze dat precies gedaan heeft, daar bleef de documentaire onduidelijk over, maar op een gegeven moment zagen we haar in het koesterende gezelschap van Clinton. De president verklaarde veel sympathie te voelen voor haar initiatief.

Tegen het einde van het jaar zal de Supreme Court 'Megan's law' toetsen op haar constitutionele houdbaarheid. En als de wet het niet haalt? Geen nood, vond Maureen Kanka. ,,Als het legaal niet gaat, doen we het op onze manier.'' Haar strijd is haar bestaansreden geworden. ,,Als ik dit niet had gehad, zou ik zijn gestorven. Ik wilde niet dat Megan tevergeefs was gestorven, ze verdiende zoveel meer.''

,,Maureen is een tragisch wezen'', zei een advocaat, ,,ze is erg succesvol op politiek gebied, maar eigenlijk wil ze haar kind terug.''

Hoe reageren de delinquenten op dit alles? Met een mengeling van gelatenheid en verontwaardiging. Althans, het groepje dat de BBC interviewde. Daar zaten zéér zware jongens bij. Eén van hen had drie oudere vrouwen verkracht en vermoord. Hij zei het op een toon alsof hij een boodschap deed bij de groenteboer. Alles went als je maar hardop bekent. Dertig jaar gevangenis moest hij opknappen. Als hij vrijkwam, zei hij, zou hij zich niet laten ringeloren door 'Megan's law'. Links van hem zat een kleine man die weinig zei, maar genoeg om hem nooit meer te vergeten. Ze vroegen hem of hij tot recidive in staat was. ,,Het monster in mij bestaat nog steeds'', zei hij zacht.

,,Waar moeten we straks naartoe?'' vroeg een andere collega. ,,Als dit er doorkomt, gaan we ondergronds. Dan worden we pas écht gevaarlijk.''

Het is een mogelijkheid waar Maureen Kanka en haar vele geestverwanten nooit bij lijken te hebben stilgestaan.