NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In Amsterdam, Melkweg; Eindhoven, Effenaar (27/11).

De stress van de stad

RAYMOND V/D BOOGAARD
Buiten de gebruikelijke bioscopen beleeft deze week Tokyo Fist van de Japanse regisseur Shinya Tsukamoto zijn Nederlandse première. Dat is jammer: Tsukamato moge dan een exponent zijn van de Japanse underground, en deze speelfilm mag dan de sfeer ademen van een manga-tekenfilm vol seks en geweld, dat neemt niet weg dat Tokyo Fist een hele mooie boksfilm is, die zich met menige Hollywood-boksfilm kan meten.

Een sterke maag komt de kijker overigens wel goed van pas. Tokyo Fist is het verhaal van de ogenschijnlijk keurige, hevig gestresste verzekeringsagent Tsuda, die op een dag een oude kennis tegenkomt die beroepsbokser is geworden. Hij maalt niet om het opvatten van de oude vriendschap, maar zijn vriendin - eveneens een keurig kantoortype - ziet dat anders. Zij geeft zich aan de bokser en zoekt aansluiting tot diens mafieuze milieu. Tsuda probeert deze ontwikkelingen aanvankelijk te negeren, maar als de jaloezie in hem eenmaal is opgelaaid, ontpopt hij zich als een geweldenaar, die bij het toedienen van zijn slagen de reglementen van de bokssport geheel uit het oog verliest. Niet in het verhaal ligt de voornaamste kracht van de film, maar in de manier waarop Tsukamoto de betonnen wolkenkrabbers van Tokio, de stress van de moderne stad, de beukende slagen tijdens het boksen, en de heftige emoties waaraan de verzekeringsagent en zijn vriendin ten prooi zijn tot één geheel weet te componeren. De film heeft een geweldig ritme, waaraan de techno-muziek van Ishikawa veel bijdraagt.

Voor wie meer wil weten over de wording van Tokyo Fist, een 35mm-bioscoopfilm in kleur, kan het aardig zijn Tsukamoto's Tetsuo, the Iron Man uit 1989 te gaan zien, die eveneens her en der in Nederland wordt vertoond. In deze 16-mm zwartwit-film is een aantal thema's uit Tokyo Fist al aanwezig, zoals de betonnen stad. Het camerawerk en de effecten in Tetsuo zijn verbluffend, maar de film als geheel doet toch meer denken aan een manga-strip, en is daarom voor een algemeen publiek minder interessant.