NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S e l e c t i e

DOOR FRITS ABRAHAMS
De tv-kijker moet het tegenwoordig tegen een overmacht aan beelden opnemen. Als hij in uiteenlopende zaken geïnteresseerd is, zoals sport, politiek en kunst, komt hij voor de moeilijkste dilemmma's te staan. Hij zapt en hij blijft zappen, niet omdat hij van zappen houdt, maar omdat hij niets wil missen. Het aanbod heeft hem ziekelijk gulzig gemaakt, hij lijdt aan kijkboulimie.

Neem gisteravond. Het was niet om uit te houden. Op Eurosport naderden we live het einde van de partij van Krajicek tegen Ivanisevic in Hannover. Een tiebreak na de derde set! Je wéét dat Krajicek die gaat verliezen - na Wimbledon zal hij nooit meer iets groots winnen - maar de ware masochist (of nationalist?) staat in je op en je besluit de stervensfase mee te maken.

Maar hoe moet het intussen met Ajax? Het imperium van de godenzonen wankelt op een ander net tegen het Franse Willem II. Moet je niet uit solidariteit meekijken? Twee dubbele fouten (van Krajicek uiteraard) later, schakel je over.

Auxerre leidt met 2-1, wat betekent dat je een keerpunt in de historie van Ajax hebt gemist. Vanaf nu zal álles alleen nog maar verkeerd gaan: Van Gaal weg, Kluivert weg, Overmars weg, de De Boertjes weg. Over 25 jaar begin je aan deze krakende volzin tegen je kleinzoon: ,,In het grote Ajax van toen...''

Tegelijkertijd ging op andere stations het leven gewoon door. Ik had De rijdende rechter willen zien, ik snakte naar mijn wekelijkse shot Tineke - de smerigste crack van de Nederlandse tv -, maar ik zette mijn video trouweloos aan voor een nieuwe vriendin. Zondag was ze op de BBC, nu ontving Larry King haar op CNN: Sarah Ferguson.

De ontwikkelingen aan het Britse vorstenhuis hebben me altijd koud gelaten, maar Sarah heeft daar verandering in gebracht. Leukere vorstenvrouw is er nooit geweest. Dat rebbelt en kwebbelt maar met een ongedwongenheid waar het hart warm van wordt. En geen sprake van op revanche beluste rancune tegen haar man en de koningin, zoals bij haar schoonzus Di. Ze praat soms zó lovend over haar ex dat je haar zou willen vragen waarom ze in godsnaam gescheiden zijn.

Tegen King zei ze om de haverklap heel vertrouwelijk: ,,Weet je, Larry.'' Je zag die goeie, ouwe Larry duizelig worden van geilheid, hij begon alle risico's van de wereld te nemen. Op een gegeven moment kreeg hij een aantal cadeautjes van Sarah, omdat hij jarig was. Hij scheurde de wikkel van zo'n heerlijk Engels reepje, propte de chocola in zijn mond en terwijl de caramel van zijn lippen sliertte, bood hij Sarah het stukje aan waarvan hij net gebeten had.

Sarah pakte het aan - nog net niet met haar mond - en slokte het gierend en gretig op. Het meest erotische moment van de avond. Dacht ik. Maar ik had buiten het filmprogramma Stardust van de VPRO gerekend. Daarin een interview met de uit Peru afkomstige regisseuse Heddy Honigmann die net een documentaire heeft voltooid over liefde en seks: O Amor Natural. In haar film praat ze met een aantal Zuidamerikaanse mensen over hun liefdesleven aan de hand van de onovertroffen liefespoëzie van de Braziliaan Carlos Drummond de Andrade. Honigmann zei enkele mooie dingen over de liefde, en vooral één citaat wil ik u niet onhouden (u lag natuurlijk al op bed, te slapen.) Honigmann: ,,Mijn film laat zien hoe belangrijk het is om als je oud bent goede seksuele herinneringen te hebben (...) Als ik heel oud ben en de dood nabij is, zou ik hartstikke blij zijn met twee of drie prachtige herinneringen aan de liefde.'' ,,Heb je ze al?' vroeg de interviewster. ,,Eéntje'', lachte Honigmann, ,,de tweede moet nog komen. Drie lijkt me goed voor je sterfbed.''

Men liet een fragment uit haar film zien. En toen bereikte de avond zijn hoogtepunt. Twee Braziliaanse dames van middelbare leeftijd aan het strand. De een leest de ander het gedicht 'De vloer is bed' van Drummond voor. (De vertaling is van August Willemsen.) De vloer is bed wanneer de liefde overmant./ Op hoogpolig tapijt of op het hardst parket,/ als liefde om naar bed te gaan niet wachten kan,/ vormen wij lijf aan lijf het vochtige ballet./ Om uit te rusten van het liefdesspel gaan we naar bed.

,,Mooi he?'' zucht de lezende dame, en ze begint het gedicht uit te leggen. ,, De vlam die overal op kan laaien, op de grond, op de keukentafel, en dan het lijf-aan-lijf gevecht van zweet en sperma, en dan pas naar bed om uit te rusten...''

,,Zij weet er alles van!'' kraait haar vriendin.