NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

IN ALLE EENZAAMHEID hebben de Verenigde Staten Boutros Boutros-Ghali afgehouden van een tweede termijn als secretaris-generaal van de Verenigde Naties. De veertien andere leden van de Veiligheidsraad hadden gestemd vòòr verlenging. Verrassend was deze uitkomst niet. De Amerikanen hadden al maanden geleden hun aversie tegen de Egyptische diplomaat naar buiten gebracht. Volgens hen heeft hij zijn mandaat niet waargemaakt: de chronische bureaucratie en ondoelmatigheid van het VN-apparaat zijn aan zichzelf gelijk gebleven. De Veertien lijken vooral uiting te hebben willen geven aan hun ongenoegen over de onverzoenlijke Amerikaanse houding.

Clinton had bij de aanvang van zijn eerste termijn als president voor de VN juist een belangrijke plaats ingeruimd in Amerika's buitenlandse politiek. Met name de Amerikaanse ambassadeur bij de Volkerenorganisatie, Madeleine Albright, was voorstandster van een doctrine die als multilateralisme werd gekarakteriseerd, inhoudend een actieve verbreiding van stabiliteit, democratie en vrije markt, waar nodig en mogelijk onder auspiciën van de VN. Waar de Verenigde Staten als voorhoede opereerden - bij de interventies in Somalië en in Haïti - moesten binnen de kortste keren de VN de verantwoordelijkheid overnemen.

Het is wrang dat het Amerikaanse veto tegen Boutros-Ghali gisteren door diezelfde Albright werd uitgesproken. Maar de tijden zijn diepgaand veranderd. Ook op het gebied van de buitenlandse politiek heeft Clinton sinds 1994 te maken met een Republikeinse meerderheid in het Congres - die bij de recente verkiezingen werd bevestigd. De Republikeinen voelen niets voor de VN en nog minder voor multilateralisme. De zittende secretaris-generaal die destijds president Bush nog met succes preste tot interventie in Somalië, werd de zondebok. Zijn vertrek zal het Congres moeten overhalen om over de brug te komen met de 1,4 miljard dollar die Amerika aan de Volkerenorganisatie is verschuldigd.

ER MOET NU een compromis worden gevonden. Dat zal neerkomen op alweer een secretaris-generaal uit Afrika. Amerika heeft laten weten daarvan voorstander te zijn. Weinigen zullen de strijd voor Boutros-Ghali tot het eind willen voeren. Al was het maar omdat op die manier de VN pas werkelijk in de problemen zouden komen. Veel meer dan in het verleden zou bij de benoeming van een nieuwe secretaris-generaal de nadruk moeten liggen op de noodzaak van stroomlijning van de VN. Het al maar op de lange baan schuiven van die operatie heeft nu tot een aanvaring geleid tussen Amerika en de rest. Dat zou de aandacht moeten concentreren op het onderliggende vraagstuk: het immobilisme en opportunisme van de regimes van te veel lidstaten. Dan zou uit het opofferen van Boutros-Ghali toch nog iets goeds kunnen ontstaan.