NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze redacteur JACO ALBERTS
AMSTERDAM, 29 OKT. Zijn we er over drie maanden nog?, vroeg Sport7-presentator Hans Kraaij jr. deze maand aan de vertrekkende ad-interim directeur Ruud Hendriks. Het lijkt een terechte vraag van een medewerker die de gevoelens van vele collega's verwoordde.

Hendriks gaf hele 'reële antwoorden', aldus Kraaij. Maar inmiddels zou Kraaij er verstandig aan doen die zelfde vragen te stellen aan Hendriks' opvolger Henk Kivits. Het zwalkbeleid van de Nationale Sportzender heeft inmiddels serieuze vormen aangenomen. Voor de medewerkers is dat geen geruststellende gedachte.

Na maanden ontkennen kwam het er dan toch eindelijk uit: De tijd is te kort geweest om een sportzender 'neer te zetten' waar je kijkers voor kunt laten betalen. De ontboezeming waarmee de woordvoerder van Sport7 gisteren de meest recente koerswijziging verklaarde is opmerkelijk. Want een maand geleden deinsde de zender er in het geheel niet voor terug tv-kijkers geld te vragen voor zijn programma's. Sterker, de paar duizend Amsterdamse abonnees van een pluspakket betalen al een onbekend aantal guldens per maand om de zender te kunnen zien, verpakt samen met een handvol derderangs tv-stations. Die horen nu van de makers van Sport7 zelf dat de zender waarvoor zij thans betalen dat geld helemaal niet waard is.

Het antwoord van de door Kraaij gestelde vraag of de zender over drie maanden nog bestaat ligt in handen van de aandeelhouders van Sport7. Nu het tv-station onder leiding van de nieuwe directeur Kivits heeft besloten een jaar langer af te zien van inkomsten van kabelabonnees, zullen de geldschieters (Philips, KPN, Endemol, ING en de Telegraaf) langer dan voorzien hun adem moeten inhouden. De grote vraag is hoe lang ze dat kunnen en willen.

ING Barings taxeerde in een onderzoeksrapport rond de beursgang van Endemol de verliezen voor Sport7 in het eerste jaar op 102 miljoen gulden, om in het tweede jaar te dalen tot 43 miljoen. Pas daarna wordt volgens de bank winst gemaakt.

Het waren cijfers waarvan voorzitter Jos Staatsen van het sectiebestuur betaald voetbal van de KNVB en een van de initiatiefnemers van Sport7 voor de tv-camera's moest toegeven dat ze er niet ver naast zaten. ING is een betrouwbare bank, zei hij.

Financieel analist André Moons, auteur van het bewuste ING-rapport, geeft toe dat hij zijn taxaties na de recente koerswijziging heeft moeten bijstellen. Hij mag verder niets zeggen, want als deelnemer in het bankensyndicaat dat Endemol naar de beurs brengt zit Moons in zijn zogenaamde blackout-periode, waarbij zwijgen het devies is. Het laat zich echter raden dat de taxaties van de verliezen voor Sport7 er niet positiever op zijn geworden. Het business-plan van de zender leunt zwaar op inkomsten uit abonneegelden. In het aanvankelijk aangehouden scenario rekende de zender op 4 miljoen huishoudens die onmiddellijk bij aanvang 2 gulden per maand zouden afdragen, wat uitkomt op een jaarlijkse inkomstenstroom van 100 miljoen gulden. Met dat bedrag zou een flink deel betaald kunnen worden van de 140 miljoen gulden die KNVB-voetbalrechten jaarlijks kosten. En dan spreken we nog niet over de kosten van de zender zelf. Dat scenario bleek al snel onhaalbaar. Sport7 drong er vervolgens bij kabelexploitanten op aan zo snel mogelijk decoders in de huiskamers te installeren om de inkomsten voor de zender veilig te stellen.

Vorige week nog bereikten de onderhandelaars van Sport7 en de vereniging voor kabelmaatschappijen, de Vecai, overeenstemming over een modelcontract waarin staat dat hoe sneller de infrastructuur gereed is, hoe minder de kijker hoeft te betalen. Daarbij verlangde Sport7 bij aanwezigheid van een decoder op 1 januari 1997 een bedrag dat inmiddels was opgelopen tot 4,70 gulden per kijker. Als de periode van 'gratis doorgeven' langer duurde, moest daarvoor later met terugwerkende kracht compensatie op tafel komen. Bij decodering van het signaal per 1 januari 1998 bleek die prijs 5,70 gulden te bedragen.

Nu is ook dat scenario alweer verlaten en wil de sportzender pas vanaf januari 1998 achter de decoder. In het tussenliggende jaar blijft Sport7 gratis te zien en zijn de kabelinkomsten dus nul. Voordeel daarvan is natuurlijk wel dat de zender volgend jaar kan rekenen op een groter bereik via de kabel, waarmee het voor adverteerders aantrekkelijker lijkt uitzendtijd te kopen. Die 'extra' reclame-inkomsten zullen het verlies van kabelinkomsten echter lang niet kunnen compenseren. Het gemiddelde aandeel van Sport7 op de 'kijkersmarkt' is de afgelopen vijf weken al niet meer boven de vier procent uitgekomen. Adverteerders worden naar eigen zeggen over het algemeen pas enthousiast bij marktaandelen van vijf procent en meer.

En dan is er nog de kwestie rondom de doorverkoop van uitzendrechten. Vorige week liet Staatsen doorschemeren daarvan af te willen om de 'verbrokkeling' van het voetbal op tv tegen te gaan. Op zichzelf een opmerkelijke uitspraak omdat dezelfde Staatsen een week eerder in een interview met deze krant zei dat hij als KNVB-bestuurder de verkoop van sublicenties toejuichte.

De door Sport7 gedeelde wens aan de sublicenties te sleutelen komt helemaal in een merkwaardig daglicht te staan als een maand oud interwiew van oud-directeur Ruud Hendriks in de Volkskrant ernaast wordt gelegd. Bij die gelegenheid zei Hendriks dat ,,iedereen vergeet dat we het meeste geld verdienen met de verkoop van sublicenties''.