NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

EEN BORD SPAGHETTI - en een vulpen - vormen in België de ingrediënten van een dreigende justitiële en politieke vertrouwenscrisis. De onderzoeksrechter in de affaire-Dutroux heeft deelgenomen aan een spaghettimaaltijd ter gelegenheid van de behouden terugkeer van twee ontvoerde meisjes en hij heeft bij die gelegenheid een vulpen in ontvangst genomen.

Vooral dat laatste was natuurlijk niet handig. Deze manifestatie is in elk geval aangegrepen door de verdediging om te eisen dat de rechter wegens bevangenheid van de zaak wordt afgehaald. De beslissing van het hoogste Belgische gerechtshof over deze vordering werd vandaag verwacht. De spanning is met name het afgelopen weekeinde fiks opgelopen. Volgens de vox populi dient het terugroepen van onderzoeksrechter Connerotte alleen maar de doofpot. Dat pikt men niet, getuige manifestaties tot op de imposante stoepen van het Brusselse paleis van Justitie. Juristen waarschuwen met veel misbaar dat handhaving van de onderzoeksrechter de verdedigers van Dutroux een ongedacht opstapje verschaft om de hele zaak te doen stranden op een vormfout. Zo niet in België zelf dan toch uiteindelijk bij het Europese Hof voor de mensenrechten in Straatsburg.

België is daar in de jaren zestig al eens op het matje geroepen wegens partijdigheid van de rechter. Het ging toen om de voorzitter van een hof van beroep die zo verontwaardigd was geworden over het betoog van een raadsman, dat hij waarschuwde dat dit, als hij zo doorging, wel eens tot een hogere straf voor zijn cliënt zou kunnen leiden. Maar dit is niet te vergelijken met een onderzoeksrechter die buiten diensttijd deelt in algemene vreugde over de behouden terugkeer van althans twee kinderen in een afschuwelijk drama. NATUURLIJK HEEFT de verdediging - juist van iemand die als een monster wordt beschouwd, zoals Dutroux - de dure plicht op iedere slak zout te leggen. Dat bordje spaghetti stond echter zichtbaar los van enigerlei concrete onderzoekshandeling. Op deze handelingen kan altijd worden teruggekomen bij de eigenlijke berechting. Deze is doorslaggevend, zo blijkt uit Straatsburgse beslissingen over politiek geladen zaken. Het is trouwens gevestigde jurisprudentie dat een strafrechtelijke procedure in zijn geheel dient te worden bezien. Van belang is met name of een omstreden veroordeling serieus in hoger beroep kan worden getoetst. En hier gaat het nog slechts om een vooronderzoek.

Dat een bord spaghetti zoveel juridische ophef veroorzaakt, getuigt niet van een gezond zelfvertrouwen van de Belgische justitie. Dit draagt alleen maar bij aan het bange vermoeden dat ,,le petit juge'' weg moet omdat hij te lastig wordt. De demonstraties van het afgelopen weekeinde zijn wat dit betreft veelzeggend. Tegelijk dreigt een uitbarsting van ,,gesundenes Volksempfinden'' achteraf aan de geste van Connerotte veel meer betekenis te geven dan de magistraat zelf ooit bedoeld zal hebben. De schijn des kwaads heeft vele vormen. De enige oplossing is de hand te houden aan de reguliere procedure, te laten zien dat recht wordt gedaan en vooral het hoofd koel te houden.