NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S e l e c t i e

DOOR FRITS ABRAHAMS
Het live volgen van een Kamerdebat op tv kan een mens bittere desillusies bezorgen. Daar zaten we dan gistermiddag om klokslag een uur: bord op schoot, de telefoon eruit en de pen in de aanslag. Ferry Mingelen probeerde de kijkers nog van al te voorbarige feestvreugde te weerhouden met zijn beginzin: ,,De PvdA en D66 willen voorkomen dat het kabinet over een bananenschil uitglijdt.'' Maar aan het thuisfront waren we niet van plan ons daar al te veel van aan te trekken: er scheen een behaaglijk zonnetje, de Kamervloer lag er schitterend bij, en Wallage en Wolffensperger hadden een week lang de tijd gehad om de spieren los te maken.

Bij Bolkestein was het aanvankelijk nog even genieten geblazen, vooral toen hij de derde reden opgaf voor zijn MSD-commissariaat: 'de remuneratie van iets minder dan tien mille netto'. Het is een woord dat ik de huisschilder zelden hoor gebruiken, maar die draagt dan ook maar één pet.

Daarna kwam Wolffensperger. Ik besef het onheilszwangere effect van deze mededeling. En, inderdaad, binnen enkele minuten was het zonneklaar: dit werd een verloren middag. In de partijboezem van D66 hadden vorige week nogal opstandige geluiden over Bolkestein geklonken (,,dom en onhandig''), waaraan Wolffensperger opeens niet meer graag herinnerd werd. Onhandig, nou ja, dat wilde hij dan na de nodige aarzelingen nog wel handhaven, maar dóm, nee, daar kon hij een hoop last mee krijgen. Het was een van die momenten waarop je begreep waarom Wolffensperger een veelbelovend politicus is, en dat ook nog heel lang zal blijven.

We hebben hem de rest van de middag nauwelijks meer gezien. Hij zal in de wandelgangen een kaartje hebben gelegd met Wallage, terwijl Marijnissen en Rosenmöller het vuile werk aan de interruptiemicrofoon deden in een vergeefse poging de middag te redden. Heerma hing smalend in zijn bankje, het schrale geluk proevend van iemand die blij is dat er even niet op hém wordt gelet.

Het journalistenvolkje zette zich enkele uren later tandenknarsend aan de avondprogrammering. De macht was weer eens gecontroleerd, zonder enig noemenswaardig gevolg. Bij Netwerk, de onthullers van Bolkesteins lobbyhobby, begonnen ze zich iets te overschreeuwen in hun morele verontwaardiging. Het scheelde niet veel of presentator Aart Zeeman riep achter elke vraag: ,,Schande!'' Ze hadden een politicoloog gevonden die hun woede wilde verwoorden, ene Van den Heuvel, maar volgens mij was het gewoon Fons de Poel in vermomming.

Dan luister ik toch liever naar de professionals van Den Haag Vandaag. De ingehouden ironie van Ferry Mingelen, de schampere vrolijkheid van Wouke van Scherrenburg. Ze lieten een stralende Bolkestein zien, die al kort na het debat in twijfel trok of er een Kamermeerderheid tegen hem was geweest. Mingelen: ,,Zo sloeg hij PvdA en D66 met hun eigen zwakheid om de oren, want er wás een meerderheid, maar die werd niet in een motie vastgelegd.''

Toevallig was er gisteravond nog een andere uitzending, zij het ingeblikt, over de politiek: 'Het Tweede Kamer Bedrijf' bij de RVU. De aflevering ging ditmaal over 'de nieuwsmakers'. De parlementaire journalisten Mark Kranenburg (NRC Handelsblad), Jan Hoedeman (de Volkskrant) en de alomtegenwoordige Wouke van Scherrenburg mijmerden over hun vak. Voor Hoedeman kwamen de opnamen op een ongelukkig moment: kort na zijn omstreden primeur over Heerma's mogelijke aftreden. Hij werd er steeds weer op aangesproken, wat hem ten slotte inspireerde tot een onbedoelde, maar niettemin vlekkeloze imitatie van een Kamerlid-in-nood. ,,Daar wou ik het bij laten'', sprak hij na enkele nietszeggende woorden ferm in de camera, en beende weg naar de anonieme bronnen van zijn inkomsten.

Nee, dan Wouke. We zagen haar een vergeefse poging doen Heerma aan de praat te krijgen over Hoedemans 'primeur'. Woest draaide ze zich om naar haar cameraploegje. ,,Shit, ander onderwerp. Kut met peren!'' Nooit eerder heb ik een vrouw deze uitdrukking zó overtuigend horen gebruiken. Bovendien gingen deze woorden er na dit nutteloze Kamerdagje in als verboden vruchten.