NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S e l e c t i e

DOOR FRITS ABRAHAMS
De oogst van twee dagen actualiteiten op de Nederlandse tv: CDA-Kamerlid Hans Hillen bepleit in Netwerk chemische castratie; prof. Diekstra geeft aan Buitenhof zijn enige interview; Robin Linschoten neemt via Nova revanche op degenen die hem ten val hebben gebracht.

Dat kan haast geen toeval zijn, en ik voorspel dan ook bij dezen dat we dat steeds vaker zullen beleven, vooral als over een poosje de rubriek Het gesprek van de dag begint waarin Sonja Barend en Paul Witteman elke avond vanaf half acht iemand 'uit het nieuws' zullen interviewen. De autoriteiten van Nederland - al dan niet afgezet of omstreden - hebben de televisie ontdekt als het medium bij uitstek om hun belangen te dienen. De schrijvende pers zal steeds vaker het nakijken hebben, want de tv biedt belangrijke voordelen. De autoriteit bereikt op directe wijze een groter publiek - behalve als hij bij Sport7 zit - en hij is minder afhankelijk van de interviewende journalist: bij kranten weet je nooit zeker hoe ze met je quotes omspringen.

Op de betreffende tv-rubrieken legt deze ontwikkeling het gewicht van een niet geringe verantwoordelijkheid. Laten ze zich simpelweg gebruiken als doorgeefluik of durven ze de uitlatingen in een kritische context te plaatsen?

Bij Hillen had het wel wat kritischer gekund, maar op de aanpak van de affaire-Linschoten door Nova was weinig aan te merken. Een heldere reconstructie met interessante, nieuwe feiten: de bekentenis van de Ctsv-onderzoeksleider J. van Zijl (PvdA) dat hij 'twee foutjes' had gemaakt; de onthulling van Linschoten dat PvdA-fractievoorzitter Wallage hem kort voor het Kamerdebat steun had aangeboden ,,als hij maar deemoedig door het stof ging''.

In de fractie van de PvdA bleek men van dat laatste niet op de hoogte, dus ik vermoed dat er na afloop van deze uitzending tussen de fractieleden intensief telefoonverkeer heeft plaatsgevonden.

,,Wat valt me dat tegen van Jacques.'' ,,Dat hij het aanbiedt, nou ja, maar dat hij het voor ons verzwijgt!''

Van Zijl had een onrustige nacht. De macht van de tv is groot.

T V   V O O R A F :

DOOR DIN PIETERS
Beeldenstorm is een nieuwe serie korte, wekelijkse kunstprogramma's van de AVRO, gepresenteerd door Henk van Os. Vergeleken met Museumschatten, het vorige programma van Van Os waarvan de VARA niet minder dan 160 afleveringen uitzond, is behalve de omroep ook de opzet enigszins veranderd. Door zijn vertrek als directeur van het Rijksmuseum - Van Os is per 1 december benoemd tot ('super')hoogleraar Kunst & Samenleving aan de Universiteit van Amsterdam - staat de verzameling van dit museum niet langer centraal.

Ook kunst uit andere Nederlandse musea komt nu aan bod. En van de eerste zeventien uitzendingen gaan er vijf over kunst uit de twintigste eeuw. Van Os is een aanstekelijk verteller, maar hij voelt zich duidelijk meer op zijn gemak bij middeleeuwse reliekhouders of een schilderij van Jan Steen dan bij de voortbrengselen van hedendaagse kunstenaars. Over oude kunst spreekt hij met liefde en kennis van zaken, bij een caravan van 'klusjes-kunstenaar' Joep van Lieshout speelt hij graag de verontwaardigde museumbezoeker. 'Wie heeft dit verschrikkelijke ding hier neergepleurd?' roept hij vertwijfeld uit in de beeldentuin van het Kröller- Müllermuseum. Van Lieshouts mobilhome heeft volgens hem 'een kleurigheid waar je niet goed van wordt'. Toch adviseert hij de toeschouwer (en zichzelf?) om eerst eens rustig te kijken alvorens een oordeel te vellen.

De blik waarmee Van Os nieuwe èn oude kunstwerken onderzoekt, wordt ondersteund door zorgvuldig gefilmde detailopnames. Zo zie je in het eerste programma van dichtbij hoe mooi en geraffineerd gemaakt een doek met messnedes van Lucio Fontana eigenlijk is. Met autoriteit en allure zegt Van Os, ook over oude kunst, soms tamelijk banale dingen. Hij durft hardop te zeggen wat veel mensen denken als ze in een museum rondlopen. Deze formule heeft succes: mede dankzij Museumschatten steeg het percentage Nederlandse bezoekers van het Rijksmuseum de afgelopen jaren van twintig tot bijna vijftig procent. Of dit met de hedendaagse kunst ook zal lukken, is de vraag. De subtiele balans tussen populisme en ter zake kundig commentaar heeft Van Os nog niet altijd gevonden. Maar zijn onbevangen, humoristische benadering is, vergeleken met de zwaarwichtige wolligheid waarmee moderne kunst veelal wordt aangeprezen, in ieder geval een verademing.

Beeldenstorm, Ned.1, 23.37u.