NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

DERTIEN REGIONALE omroepen moeten elk een eigen 'venster' krijgen op de publieke televisiezender Nederland 2. Dat is een zelf in te vullen geografisch wisselprogramma op een vast tijdstip, vijf dagen per week. Afgaande op de populariteit van zenders als AT5 voor groot-Amsterdam en de regionale omroep in de noordelijke en oostelijke provincies valt te verwachten dat een regionale aanvulling op het landelijke nieuws zal aanslaan bij het publiek. Omgekeerd vormen regiovensters een mooie manier voor Hilversum zich te profileren op een landelijke televisiemarkt waar het steeds meer dringen wordt.

De financiering van dit mooie voornemen heeft al geruime tijd gezorgd voor een impasse. Steen des aanstoots was de eis van staatssecretaris Nuis (Media) dat de provincies zich unaniem en voor onbepaalde tijd zouden committeren aan het business plan. De provincies Noord- en Zuid-Holland willen daar in het geheel niet van weten, drie andere provincies beperken hun medewerking uitdrukkelijk tot het jaar 2000.

Enige terughoudendheid is niet onbegrijpelijk. De niet-landelijke omroep bevindt zich in een overgangsperiode. Niet alle regionale zenders hebben de stap van radio-omroep naar televisie gemaakt. De scheidslijn tussen regionale en (gebundelde) lokale omroep staat onder druk. Het verbod op commerciële omroep op regionaal en lokaal niveau is afgeschaft, waardoor allerlei nieuwe gegadigden een kans krijgen. En dan worstelen de kabelexploitanten, die een niet onbelangrijke rol spelen in de lokale en regionale omroep scenario's, ook nog eens met nieuwe vormen van distributie: pluspakketten, decoders en de bijbehorende prijsstelling. Dat is niet de aangewezen situatie om de burger een extra publieke heffing op te leggen, want daar kwam het plan van Nuis op neer.

DE NOS BLIES het vensterproject eind vorige week zelfs maar helemaal af. Maar dat was buiten de Haagse bewindsman gerekend. De provincies mogen van hem een extra opslag van een tientje per inwoner heffen bovenop de bestaande opcenten voor provinciale radio-omroep. Nuis verdubbelt de totale heffingsopbrengst dan vanuit de landelijke omroepmiddelen. Voorwaarde is wel dat de provincies een stevig omroepplan maken om hun regionale omroepen bij de publieke les te houden.

Nuis wil de regionale vensters openen om het publieke bestel dicht te timmeren. De versterkte betrokkenheid van de provinciebesturen bij de regionale omroep valt slecht te rijmen met de onafhankelijke positie die kritische media past. De provinciale opslag vormt een tersluikse verhoging van de omroepbijdrage die afsteekt tegen de ijver waarmee Nuis zich nog onlangs inzette om de prijs van het basispakket op de kabel te drukken ten behoeve van de modale burger.

DE VRAAG IS veeleer hoe lang een verplicht abonnement op een steeds ruimer voorhanden massacommunicatiemiddel als de omroep nog valt te verenigen met het elementaire beginsel van de ontvangstvrijheid. Bij de Europese Unie in Brussel zijn de eerste klachten dat de omroepbijdrage concurrentievervalsend werkt, al binnengekomen. Een verplichte provinciale opslag helpt alleen maar de irritatie te vergroten en het draagvlak te verkleinen.