S P O R T
|
NIEUWSSELECTIE S c h a k e l s Web-pagina Atlanta |
Amerikaanse turnmeisjes mogen niet huilen
Door onze redacteur WARD OP DEN BROUW
Achter een grote blauwe sporttas gaat een heel klein meisje schuil. Veertien jaar is Dominique Moceanu, ze heeft al een autobiografie afgeleverd, ze stond op de cover van Vanity Fair, gefotografeerd door Annie Leibowitz. Met haar bruine ogen steelt de in Hollywood geboren dochter van Roemeense ouders miljoenen harten. Na de wedstrijd loopt ze met de sporttas over een fragiele schouder achter teamgenoten Shannon Miller (19) en Dominique Dawes (19) naar de persconferentie. Dinsdagavond turnden de Amerikaanse 'vrouwen' hun land nog in een roes door voor het eerst in de olympische geschiedenis het goud voor teams te winnen. Gisteren dompelden ze de Georgia Dome in diepe rouw. Ook president Clinton, echtgenote Hillary en dochter Chelsea waren er getuige van dat hun landgenoten deze keer niet the greatest waren. Opeens was het gedaan met de euforie. Na de wedstrijd wachten honderden journalisten in de grote perszaal bij de Georgia Dome op de vier winnaressen. Maar Podkopajeva (1ste) uit Kiev en de drie Roemeense turnsters Gogean (2de), Amanar en Milosovici (gedeelde 3de plaats) komen aanvankelijk niet opdagen. Dan roept iemand dat de verliezers, de drie Amerikaanse turnsters, in een belendende perszaal zijn gearriveerd. Op een podium in Press Interview Room 4 zit Bela Karolyi, de éminence grise voor wie de Olympische Spelen een afscheidstoernooi vormt, één van de meest succesvolle turncoaches ooit, onder anderen van Nadia Comaneci. Links van hem de kleine Moceanu, het meisje met de Roemeense ouders die haar al aan Karolyi en diens gymschool in Houston wilden toevertrouwen toen ze drieëneenhalf jaar jong was. De gelouterde turnsters Miller en Dawes zijn te aangeslagen om de pers te woord te staan. De kleinste, lichtste en jongste van de drie, toont zich ook de dapperste. Moceanu, die zojuist de hand mocht schudden van de president, verdrinkt in een zee van journalisten. Handenvol cassetterecorders, veel vragen. Het meisje dat de geblesseerde heldin verving van dinsdagavond, Kerri Strug, houdt zich makkelijk staande in deze grote-mensenwereld. Ze komt niet boven de microfoon uit die voor haar neus staat. Moceanu strooit met one-liners, zoals ,,I gave my best tonight'', en ,,Everybody will remember me''. Ze weet nog niet of ze doorgaat met turnen. Mogelijk stopt ze. Maar die beslissing neemt ze pas na overleg met familie en trainer. Echt ontevreden is ze niet. ,,Ik ben de jongste die hier meedoet en dit is pas mijn tweede grote internationale wedstrijd'', zegt Moceanu, in 1995 als dertienjarige de jongste turnkampioen van de VS. Over het vermeende thuisvoordeel: ,,Er rustte vanavond veel druk op me. De mensen hadden hoge verwachtingen van mij. Ik probeerde er niet aan te denken.'' Op haar eerste onderdeel, de evenwichtsbalk, ging het al mis. Ze raakte uit balans en kon maar net voorkomen dat ze er vanaf viel. Moceanu, in haar witte pakje met de gouden sterren, kon als eerste Amerikaanse van de lijst met medaillekandidaten worden geschrapt. Miller en Dawes zouden snel volgen. Tijdens haar vrije oefening, op het opzwepende 'The Devil went down to Georgia', probeerde Moceanu zich te herstellen, maar één keer stapte ze buiten de mat. Shannon Miller verspeelde haar medailles op de mat. Van een gedeelde tweede plaats viel ze na drie onderdelen terug naar de tiende plaats. ,,Kom op adem'', zegt haar trainer als ze van de mat stapt. ,,Stop met huilen, iedereen kijkt naar je.'' Dominique Dawes staat na de brug ongelijk en de evenwichtsbalk op de eerste plaats. Het meisje dat na haar turncarrière actrice of FBI-agente wil worden, kan de eerste zwarte turnster worden die op het onderdeel allround olympisch goud wint. Dan gaat ze de mat op, voor haar vrije oefening, op Russisch getinte muziek. Na achterwaartse sprongen glijdt ze in een hoek van de mat bij haar laatste landing onderuit. Eenmaal van de mat begint ze zachtjes te huilen. Topsport: de coach toont geen medeleven maar vaardigt een opdracht uit: ,,Haal diep adem en verman jezelf.'' Dawes durft niet naar het scorebord te kijken. Dertigduizend toeschouwers zien dat ze slechts 9.000 punten krijgt. Dominique Dawes is even alleen op de wereld. Haar olympische droom is uit elkaar gespat. Met nog twee oefeningen te gaan, tuimelt ze in een vrije val van de eerste naar de twintigste plek. Dominique Moceanu is zich langzaam omhoog aan het knokken. Kinderstemmen in het publiek roepen ,,Kom op Dominique!'' Na haar eerste onderdeel, de onfortuinlijke balanceerpartij op de balk, stond ze op een gedeelde zeventiende plaats. Na de vrije oefening steeg ze naar de gedeelde vijftiende plaats. Nu staat ze oog in oog met het paard. Op dit onderdeel bij de teamwedstrijden viel Moceanu bij de landing, tot twee keer toe, plat op haar achterwerk. Nu levert ze twee mooie sprongen af. Vooral de laatste sprong lijkt perfect. ,,Ik heb je dit nog nooit zo goed zien doen'', zegt Bela Karolyi als ze de mat afloopt. Weer die onderdanige blik in haar ogen als ze het compliment van haar trainer in ontvangst neemt. De sprong levert haar slechts 9.706 punten op, ze krabbelt omhoog naar de veertiende plaats. Het publiek tracteert de jury op hoon. Op de ongelijke leggers slingert Moceanu zich naar de negende plaats. Meer zit er niet in voor het meisje van veertien. Op de persconferentie kan ze als enige lachen, als een zorgeloos kind. Ze is helemaal klaar voor twee nieuwe hoogtepunten in haar leven: een audiëntie op het Witte Huis en een bezoek met ouders en zusje aan Disneyland.
|
NRC Webpagina's
26 JULI 1996
|
Bovenkant pagina |