NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S e l e c t i e

DOOR HENK VAN GELDER
Dat hij meteen ontdekt werd, verbaast me niet. Met zijn uitgesproken oordelen, zijn aanstekelijke enthousiasme en zijn verrassende welsprekendheid was de Groningse boekverkoper Albert Hogeveen dit voorjaar, in de uitzending rondom de Libris Literatuurprijs, zonneklaar een televisie-talent. Die zien we nog wel eens terug, dacht ik toen, niet vermoedend dat dat al zo snel en zo frequent zou zijn. Prompt is Hogeveen immers gebombardeerd tot presentator van de zomerse NPS-rubriek Een koffer vol boeken op de vrijdagavond. En kennelijk was het ook de bedoeling van de makers er meteen maar een personality show van te maken: 's mans Deelder-achtige hoed, donkere bril en streepjessikje vormen in de openingsbeelden het logo, het handelsmerk, het uithangbord.

Maar wat verder de bedoelingen van het programma zijn geweest, is aanzienlijk minder duidelijk. Het lijkt er na drie afleveringen op, dat hier op méér gedachten wordt gehinkt dan voor zo'n rubriek goed zou zijn. Hogeveen is in een knellend keurslijf geperst. Om te beginnen heeft hij wekelijks een vriendelijk gesprekje met de baas van de boekhandel, waarin ditmaal het gesprek met de schrijvende gast wordt gevoerd. In dat gesprek - in tweeen geknipt, omdat het anders blijkbaar niet levendig genoeg is - toont de presentator zich vooralsnog een ietwat kleurloze interviewer, die in nette literaire codes spreekt (,,waarom zijn de figuren in uw boeken eigenlijk altijd buitenstaanders?'') en ook niet terugdeinst voor vragen die de schrijver alle ruimte voor uitvluchten bieden: ,,Uw laatste boek is heel slecht besproken. Wat voor reden kan daarachter zitten?'' Dat het gesprek in de boekwinkel staande wordt gevoerd, maakt het bovendien nogal ongemakkelijk, want wáár moeten interviewer en geïnterviewde hun handen laten?

Maar het wonderlijkste van de formule komt nog. De verrichtingen van Hogeveen worden doorsneden met Fremdkörper: snel gemonteerde filmpjes met schrijvers op pittoreske locaties, waarin over hun schrijverschap weinig duidelijk wordt, en waarin de presentator zelf ontbreekt. Als een enkele keer buiten beeld de stem van een vragensteller te horen is, blijkt waarom: ze zijn zonder Hogeveen gemaakt, als anonieme bijdragen van anderen, en ze bedoelen vooral visueel te zijn. Aan het slot van elke aflevering keert Albert Hogeveen terug om zijn boekentips te presenteren, in stijfjes geformuleerde cliché-aanprijzingen die niets van zijn persoonlijke hartstocht prijsgeven, maar zo mal mogelijk in beeld worden gebracht. Het is weer het oude liedje - het is televisie, dus het moet bewegen, hoe dan ook.

Tot dusver komt Een koffer vol boeken mij vooral voor als een mengelmoesje zonder cohesie en zonder eigen gezicht. Des te merkwaardiger, nu het is opgehangen aan iemand die eerder liet zien dat hij zo'n gezicht wel degelijk heeft.

In de uitzending van vanavond de Vlaamse schrijfster Kristien Hemmerechts, Oscar van den Boogaard en Louis Ferron.

Een koffer vol boeken, Ned.3, 23.06-23.41u.