NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Nieuwe Flipper spettert niet

PIETER STEINZ
Bijna niets is vertrouwd in Flipper, de filmbewerking die Alan Shapiro maakte van de gelijknamige Australische televisieserie uit de jaren zestig. De innemende zongebleekte Sandy is nu een Amerikaanse puber met een afkeer van de zee en een voorliefde voor The Red Hot Chili Peppers. Een broertje heeft hij niet, en ook zijn ouders zijn nergens te bekennen: zij hebben Sandy gedropt bij zijn oom Porter, een ex-hippie die elke dag bonen eet en de afwas doet onder de douche. Eigenlijk is alleen Flipper nog dezelfde: een dolfijn om trots op te zijn - slim, vrolijk en in dertig jaar geen spat ouder geworden.

De plot van Flipper is even simpel als ouderwets: Sandy leert tegen wil en dank zijn oom waarderen, maakt vrienden op het eiland en lost tijdens de zomervakantie samen met Flipper een dioxine-schandaal op. En passant maken ze een tropische storm mee en leveren ze een heroïsche strijd met een vraatzuchtige hamerhaai, die met een knipoog naar Disney's Leeuwenkoning Scar gedoopt is.

Als kinderfilm is Flipper redelijk geslaagd, al had de herkenningsmelodie 'Daar heb je Flipper' best wat prominenter op de soundtrack mogen staan. En ook de liefhebbers van gladde dolfijnenlijven en schattige New-Age-geluidjes komen aan hun trekken. Maar voor de oudere filmkijker, met of zonder herinneringen aan de televisieserie, valt er weinig te beleven. Het was een aardige vondst van de filmmakers om Paul Hogan (Crocodile Dundee) de rol van de onconventionele oom te laten spelen, en om de film dezelfde gebleekte kleuren te geven die de originele afleveringen kenmerken. Het effect daarvan wordt echter tenietgedaan door het brave en kabbelende verhaaltje. Zoals zo veel andere filmbewerkingen van televisiesuccessen uit de jaren zestig wil Flipper maar niet spetteren. Het zou me verbazen als de sympathieke dolfijn een lange filmcarrière beschoren was.