NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S c h a k e l s

Door onze redacteur HANS KLIPPUS
MANCHESTER, 20 JUNI. Is het gek dat de achter zijn reserves weggedoken Arrigo Sacchi niet naar de, door Zola gemiste, strafschop durfde te kijken? In Italië is voetbal een zaak van leven en dood. Zelfs de hoogste mafiabaas bemoeide zich vorige week met de prestaties van het nationale elftal. Het hoofd van de coach zal na de 0-0 tegen Duitsland worden geëist, want een uitschakeling in de eerste ronde van een titeltoernooi is in Italië niet acceptabel.

Sacchi heeft nog een contract tot en met het WK van '98 en hij sprak gisteravond al over de komende kwalificatieronde. Maar zal hij die mogen meemaken? De voorzitter van de Italiaanse voetbalbond, Antonio Matarrese, beklom in Manchester weliswaar het spreekgestoelte om mee te delen dat Sacchi trainer blijft zo lang hij het voor het zeggen heeft. Maar hoe lang zal de voorzitter zelf na dit debacle nog mogen aanblijven?

Ondanks de teleurstelling en de onzekerheid over zijn toekomst toonde Sacchi zich een groot verliezer. De coach huilde van binnen, maar wist zich naar buiten te beheersen. Hij feliciteerde keurig de Duitsers en de Tsjechen met hun plaats in de kwartfinale en bedankte zelfs de Europese voetbalunie UEFA voor de organisatie. Slechts zijn trage en zachte wijze van praten en zijn vermoeide gezicht, waren het bewijs van het verdriet van Sacchi. Af en toe dwaalden zijn ogen af naar de grond. Zou er op dat moment iemand in de wereld zich eenzamer hebben gevoeld dan de trainer van Italië?

De eindconclusie van de coach was dat hij en zijn team niet hebben gefaald. ,,Dat woord kan je niet gebruiken als je in zo'n groep van staal bent ingedeeld.''

Sacchi zal tot in lengte van dagen worden aangesproken op zijn elftalkeuze voor het fatale duel tegen de Tsjechen. Hij liet toen onder anderen zijn twee beste spitsen aan de kant. Maar als iedereen zijn werk goed had gedaan, zou Italië nu nog gewoon kanshebber voor de titel zijn geweest. De ploeg speelde in Engeland drie goede wedstrijden. Zo hadden de favoriete Duitsers gisteren helemaal niets in te brengen tegen de Italianen. Jürgen Klinsmann sprak na afloop vol bewondering over ,,een lesje in pressing''. Veel experts voorspelden voor het EK een finale tussen Duitsland en Italië. Maar die werd gisteren al vooruitgespeeld. Italië moest, als Rusland Tsjechië niet zou verslaan, winnen. De Italianen verdienden de zege. Zola miste in de beginfase echter jammerlijk een penalty. Een misser die herinneringen opriep aan het WK van twee jaar geleden, toen Italië na strafschoppen de finale van Brazilië verloor.

Bijna kreeg Italië nog hulp uit onverwachte hoek. Het kansloze Rusland boog in Liverpool een 2-0 achterstand tegen Tsjechië om in een 3-2 voorsprong. Op dat moment was Italië geplaatst. De fans op Old Trafford vierden feest en op de bank vlogen de reserves elkaar om de hals. Het geluk duurde slechts vier minuten, twaalf minuten korter dan dat van de Schotten een dag eerder. De gelijkmaker van Tsjechië, anderhalve minuut voor het einde van hun wedstrijd tegen Rusland, betekende het einde van de Italiaanse droom. De Azzurri kwamen op grond van de nederlaag in de onderlinge confrontatie met de Tsjechen op de derde plaats in groep C terecht.

De ontgoochelde Sacchi maakte na het eindsignaal een wegwerpgebaar en liep in zijn eentje meteen door naar de kleedkamer. Het was de tred van een gebroken man. Op het veld keken zijn spelers vragend naar de kant, maar ze begrepen al snel dat het allemaal voorbij was. De klap kwam hard aan. Aanvoerder Maldini uitte zijn gevoelens door het ,,niet eerlijk'' te noemen dat ploegen met spelers die juist in de Italiaanse competitie beter en sterker zijn geworden wel in de kwartfinale zitten en Italië zelf niet.

Een toernooi heeft zijn verrassingen nodig, maar het Europees kampioenschap was toch beter af geweest met Italië in de kwartfinale. Het toonde in Engeland aan een ploeg te zijn met flair, stijl en een aantal uitstekende spelers. Om er twee te noemen, Paolo Maldini is en blijft een imposante verschijning in de defensie en een ware captain. En Gianfranco Zola, gisteren uitgerekend de zondebok, toonde zich met zijn verfijnde balbehandeling één van de beste spelers van het kampioenschap. ,,Een ploeg met zulke kwaliteiten verdient het niet te sneuvelen'', zei Sacchi. ,,Soms krijg je niet wat je toekomt.''

Het pesterige Auf Wiedersehen-gezang van de Duitse fans ging in de slotfase door merg en been. Nog erger was later de uitspraak van Berti Vogts die zei pijn te voelen bij de uitschakeling van de Italianen. Een schijnheilige opmerking van de kleine coach. Hij is vast blij van Italië af te zijn, want de ploeg van Sacchi had ook best weer de tegenstander in de echte finale op 30 juni kunnen worden.

En dan waren de Duitsers, die na afloop in Manchester in de kleedkamer bezoek kregen van bondskanselier Kohl, er misschien wel minder genadig vanafgekomen.

NRC Webpagina's
20 JUNI 1996