NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S c h a k e l s

Door onze sportredactie
Nederland en Engeland spelen vanavond voor de 25ste keer tegen elkaar. De Engelsen wonnen dertien keer, de Nederlanders vijfmaal. Een overzicht van een klassieke confrontatie.

ROTTERDAM, 18 JUNI. Voor de Tweede Wereldoorlog waren de Engelsen voor Oranje een maatje te groot. Welgeteld één wedstrijd werd door het Nederlands bondselftal gewonnen. Op 24 maart 1913 werd het op het Haagse Houtrust het ,,machtige Albion getrotseerd''. Huug de Groot van Sparta zorgde er met twee treffers voor dat Engeland met 2-1 werd veslagen. In 1902 stelde de Nederlandse Voetbalbond (NVB) de Engelse Football Association voor om regelmatig de nationale elftallen tegen elkaar te laten spelen, om het internationale voetbal te bevorderen. De FA reageerde in eerste instantie nogal afhoudend, omdat de bond het voetbalspel buiten het Britse eiland niet helemaal serieus nam. Pas vijf jaar later, op 1 april 1907, werd de eerste interland gespeeld, op het terrein van HVV in Den Haag: 1-8. Andere uitslagen uit de periode 1907-1912 bevestigen de Britse suprematie: 12-2, 9-1 en drie keer 4-0.

Na een pauze van twaalf jaar, werd op 18 mei 1935 opnieuw een wedstrijd georganiseerd. Het Nederlands elftal, met vermaarde namen als Kick Smit, Beb Bakhuys en Puck van Heel, verloor in het Olympisch Stadion van Amsterdam met 1-0. In 1946 pakte Nederland, na de bezettingsjaren, het internationale voetbal weer op. De Engelse professionals stormden in Huddersfield met 8-2 over het Nederlands elftal heen. Aan Nederlandse zijde konden alleen Faas Wilkes en Wim Roosen imponeren. Zij kregen kort na de wedstrijd een contract aangeboden van Engelse profclubs. Beiden gingen er niet op in.

Tijdens de Olympische Spelen van 1948 in Londen speelden beide teams opnieuw tegen elkaar. In een enerverende wedstrijd won Engeland met 4-3. Zes van de duels van na de oorlog eindigden in een gelijkspel. Die toon werd gezet in 1952 in Hull: 2-2. De eerste naoorlogse overwinning boekte Oranje voor eigen publiek in De Kuip: 1-0. Tien jaar later, op 9 december 1964, bleef het in Amsterdam bij 1-1.

Op 5 november 1969 haalde de latere record-international Ruud Krol tegen Engeland zijn eerste 'cap'. In Amsterdam won Engeland dankzij Alan Ball met 1-0. Drie maanden later speelden beide ploegen opnieuw een oefeninterland, nu in Londen. Bondscoach Georg Kessler noemde de bloedeloze 0-0 een revanche voor de nederlaag in Amsterdam.

'Jantje' Peters werd op 9 februari 1977 the man of the match in Londen. Hij zorgde met twee doelpunten voor de enige overwinning van Oranje op Engelse bodem. Johan Cruijff speelde eveneens briljant en kreeg een staande ovatie van de 90.000 toeschouwers op Wembley. Vijf jaar later waren de rollen in hetzelfde stadion omgedraaid. Tony Woodcock en Paul Mariner bepaalden de eindstand op 2-0. De interland gold voor Engeland als een oefenwedstrijd voor het WK in Spanje, waarvoor Nederland zich niet had gekwalificeerd.

Voor het EK '88 in Duitsland hadden beide landen zich geplaatst. Drie maanden voor zij elkaar in Düsseldorf zouden treffen, speelden zij een oefenduel op Wembley. Het Nederlands elftal, zonder de geblesseerde Van Basten, ontpopte zich definitief tot favoriet voor de Europese titel. In een spectaculaire wedstrijd, die eindigde in 2-2, scoorde Van Bastens vervanger John Bosman. 15 juni 1988 was de dag van Marco van Basten. Bondcoach Rinus Michels gunde hem, na het verlies in de eerste groepswedstrijd (1-0 tegen de Sovjet-Unie) van het EK, een basisplaats. Van Basten liet zich gelden: hij scoorde drie keer, Nederland won met 3-1. Op het WK '90 in Italië troffen Nederland en Engeland elkaar weer in dezelfde poule. De wedstrijd was een dramatisch slechte vertoning en eindigde zoals die begon: 0-0.

In 1993 troffen Engeland en Nederland elkaar twee keer in het kwalificatietoernooi voor het WK in de Verenigde Staten. De eerste maal op Wembley werd het in een zinderende wedstrijd 2-2. In de eerste helft werd Nederland weggespeeld, Barnes scoorde al na één minuut en Platt maakte 2-0. Vlak voor rust zorgde Dennis Bergkamp met een subtiele volley voor 2-1. In de tweede helft kon Des Walker de snelle Marc Overmars alleen nog afstoppen door hem aan zijn shirt te trekken. Peter van Vossen schoot de penalty koelbloedig raak. Jan Wouters onderscheidde zich in negatief opzicht door Paul Gascoigne opzettelijk met de elleboog vol in het gezicht te raken. De Engelsman liep daarbij een gebroken jukbeen op.

Bij de return in oktober '93 in het Feyenoord-stadion moest Oranje winnen om in de race te blijven voor het WK. Het Nederlands eftal won in een sensationeel duel met 2-0, door doelpunten van Dennis Bergkamp en Ronald Koeman.

NRC Webpagina's
18 JUNI 1996