Dagopvang

Maria Oude Bennink, moeder van verstandelijk gehandicapte zoon Robert (18) uit Vriezenveen.

,,Vijf jaar geleden hebben mijn man en ik onze zoon Robert op de wachtlijst gezet bij de Stichting Sigt in Hengelo. Die stichting beslist wat voor type zorg Robert krijgt. De zorg kan variëren van een paar uurtjes per dag tot de hele dag opvang. Twee weken geleden vroeg ik of Robert al aan de beurt was. Maar Robert is nog niet urgent. Dat is hij pas als hij twintig jaar is. Hij heeft nog een jaar te gaan. En dan is het nog niet zeker of hij wel meteen hulp krijgt, want de wachtlijst is lang en doorstroom is er nauwelijks. Nu kan hij overdag terecht op een school voor kinderen met leerproblemen. Maar dat houdt op zijn twinstigste op. Dan komt het op ons neer.

Als hij dan niet geplaatst is, zal Robert de sociale contacten die hij op school heeft gemaakt gaan missen. Op school heeft hij leren lezen en leren praten. Robert heeft echt enorme vooruitgang geboekt. Als hij thuis zit, verleert hij die vaardigheden.

,,Het vooruitzicht vierentwintig uur met mijn verstandelijk gehandicapte zoon bezig te zijn vind ik vreselijk. Mijn baan moet ik opzeggen. Natuurlijk houden we veel van Robert, maar de hele dag met hem bezig zijn is gewoon zwaar. We hopen op het beste, maar zoals bekend zijn er honderden gezinnen met eenzelfde probleem. We zien de toekomst somber in.''

Ria Stegehuis directeur van Stichting Sigt: ,,Er is simpelweg niet genoeg aanbod van zorg. Ons aandeel in het reduceren van de wachttijd bestaat uit het zo goed mogelijk met alle instanties samenwerken. Maar wij kunnen ouders vooraf zekerheid geven. Wij zeggen nooit meteen: Er is plek.''

Tekst: Karen Bloemink

Terug naar overzicht "Wachten op..."