HET LENEN VAN GELD is soms de enige manier om snel iets van waarde te kunnen kopen of verstandig te investeren. Anders zou je jaren moeten sparen voor een eigen huis, of niet direct kunnen gaan studeren. Of je komt zonder een lening in de problemen wanneer je onverwachts voor een fikse uitgave komt te staan.Lenen geeft een mens dus benen, en biedt meer ruimte om te leven. Het lijkt een onschadelijke vorm van doping, een soort epo, een aanjager. Wel moet je rente en aflossing betalen, maar dat kun je zien als (gedwongen) sparen, wat op zichzelf logisch en verantwoord is. Ook wielrenners en andere sporters moeten hun krachten sparen na een bovenmenselijke inspanning met behulp van doping.

Adriaan Hiele

Helaas zien vele honderdduizenden mensen een (consumptieve) lening als een makkelijke vorm van arbeidsloos inkomen. Iets waar iedereen recht op lijkt te hebben, omdat de geldverstrekkers en bemiddelaars het zo zonnig voorstellen. Van harte gefeliciteerd met uw schuld. Daarvan kun je vakantie vieren, verre reizen maken, nieuwe meubels of dure kleren kopen, en qua status meedoen met je buren, kennissen en familie. Dat is lenen voor een tijdelijke kick en daarom voor de verkeerde doeleinden. Je moet daarna zoveel gedwongen sparen (kosten, rente en aflossing betalen) dat er bijna niets meer overblijft om van te leven. Zo iemand leent zich arm en wordt een brekebeen.

Deze vorm van lenen is een schadelijke doping waar je geen genoeg van krijgt.

Opdringerige financieringsmaatschappijen spelen de rol van dealer, die het lenen

makkelijker maken wanneer ze de periodieke aflossingsbedragen verlagen via een fiscaal vriendelijke beleggingsverzekering waarvan de uitkering onzeker is en afhangt van de koerswinst op de onderliggende aandelen. Zo zadel je een lener op met een dubbel risico.

Mocht de lener in financiële problemen komen, dan biedt een schuldsaneringsregeling de leenjunks methadon om af te kicken. Wat net als bij de echte junks niet inhoudt dat mensen voorgoed van hun verslaving afkomen.

Met de beoogde invoering van het nieuwe belastingstelsel per 1 januari 2001, vervalt het voordeel van de consumptieve renteaftrek. Daardoor gaat de prijs van het lenen fors omhoog. Wie nu voor iedere 100 gulden rente 36 procent belastingaftrek geniet, betaalt 64 gulden zelf. Straks stijgt die 64 gulden naar 100 gulden, een verhoging van 56 procent. In het 50 procent-tarief gaan de kosten met 100 procent omhoog.

Dientengevolge wordt het leven voor lenende mensen na 1 januari 2001 duurder. De belastingverlaging compenseert dit effect ten dele.

In feite doorbreekt het nieuwe belastingsysteem alle bestaande gebruiken en opvattingen over lenen. Het wordt veel duurder en kan daardoor de consumptieve bestedingen afremmen, tenzij de tovenaars van de financiële wereld alternatieven bedenken. In de loop van volgend jaar moet dat blijken.