Naam: Emanuel van Praag
Leeftijd: 16 jaar
Klas: 5 Gymnasium

Emanuel van Praag (Foto: Elske Oosterbroek)

,,Ik zat in de jongerenraad van Haarlem, nam deel aan een aantal jongerenprojecten en van het een kwam het ander. In juni mocht ik, ten overstaan van het VN-Comité inzake de Rechten van het Kind, mijn ideëen over kinderrechten naar voren brengen. Wat me daar in Genève het meest opviel: dat er echt naar jongeren werd geluisterd, ik voelde me serieus genomen.

,,Mijn activiteiten op dit gebied zie ik als hobby. Ik vind het leuk dat je daadwerkelijk zaken kunt veranderen als je ergens je zinnen op zet. Ik hecht aan het recht op een eigen mening. Met dat recht hangt het recht op informatie samen, en dat zou in Nederland verbeterd kunnen worden.

,,Wil je nu iets weten over drugs of abortus, dan moet je naar een stoffige bibliotheek waar een folderrekje staat. De overheid zou actiever moeten zijn, meer voorlichting moeten geven op scholen.

,,Hoewel het recht op een eigen mening in de praktijk wordt gebracht in diverse jongerenraden, is de situatie niet ideaal. Het is voor veel gemeenteraden toch een propagandapunt. Ze hebben nog een potje met geld over en roepen: leuk, we doen iets met jongeren! Dat vinden ze wel stoer, een paar jongeren laten opdraven voor een of ander commissietje.

,,Toen ik zo'n drie jaar geleden actief werd in jongerenraden, was ik nog vol idealisme. Een bijeenkomst in Friesland? Ik ging erheen. Een jeugddebat met Terpstra? Ik had mijn vragen klaar. In de praktijk bleek dat je blij mocht zijn als je één vraag mocht stellen.

,,Die hele jongerenparticipatie is dus veelal schijn. Ik ben de bevlogenheid daardoor kwijtgeraakt. Nu zie ik het zo: het is interessant en handig om iets te weten van de rechten van het kind, maar ik lig er niet meer wakker van. Tuurlijk kan het altijd beter in Nederland, maar ach, zo slecht hebben we het niet. Neem nou de verontwaardiging over vermeende Nederlandse kindsoldaten. In sommige landen staan jochies van twaalf aan het front. Maar hier? Is het nou zo erg dat zeventienjarigen in ons leger de hele dag een beetje aardappels zitten te schillen en zich een paar keer moeten opdrukken?''

ARANKA KLOMP