Golkar Golkar, sinds het aanbreken van het 'reformasi'-tijdperk omgedoopt tot de 'nieuwe Golkarpartij', denkt bij de verkiezingen ten minste 30 procent van de stemmen in de wacht te kunnen slepen in het parlement. De partij hoopt vervolgens door het sluiten van coalities een meerderheid te kunnen behalen in het Volkscongres, dat dit najaar bijeenkomt om een nieuwe president te kiezen. Golkar wordt ingedeeld bij de partijen die voor het behoud van de status quo zijn, dat wil zeggen partijen die voor voortzetting zijn van het systeem van de Nieuwe Orde, zij het zonder Soeharto. Vooral sinds de partij onlangs de huidige president Habibie naar voren schoof als presidentskandidaat geloven weinigen dat de meer veranderingsgezinde vleugel de overhand zal krijgen. Golkar blijft voorstander van de zogeheten socio-politieke rol van het leger en van de staatsleer Pancasila, die gedurende de Soeharto-jaren werd gebruikt om andersdenkenden te disciplineren. De partij is verder tegen hervorming van de uit 1945 daterende grondwet die het staatshoofd de mogelijkheid geeft haast onbeperkte macht uit te oefenen.
Golkar-achtig
'Golkar-achtige' partijen zijn over het algemeen op het eerste gezicht herkenbaar aan het gebruik van het vijfhoek in hun partijlogo: het pentagon dat symbool is voor ondersteuning van de vijf principes van de Pancasila. Een belangrijke Golkarsplinter, PKP, doet dat overigens niet. Deze partij ontstond na een splitsing vorig jaar in de partijtop en kan bogen op brede steun onder gepensioneerde militairen, die vaak invloedrijke posities in de samenleving bekleden. Andere Golkar-afsplitsingen zijn bijvoorbeeld de partij van oud-minister Mien Sugandi, MKGR, en de arbeiderspartij PSPSI, voorheen de binnen Golkar ressorterende enig toegelaten vakbond. De vrees bestaat dat Golkar zichzelf na verkiezingen eenvoudig zal reconstrueren door coalities te sluiten met alle afsplitsingen.
Oppositie
Om dat gevaar van restauratie tegen te gaan sloten de drie belangrijkste oppositiepolitici van Indonesie onlangs een akkoord. Megawati Soekarnoputri, dochter van Soekarno, de nog altijd populaire eerste president van Indonesie, die aan het hoofd staat van de seculier-nationalistische PDI, werd daartoe overgehaald door Abdurrahman Wahid, de leider van de grootste moslimorganisatie van Indonesie, Nahdlatul Ulama, kortweg NU. Samen met Amien Rais, die voorheen aan het hoofd stond van Muhammadiyah, de andere islamitische massabeweging, maar die nu leider is van PAN. Een vooral onder stedelijke intelligentia populaire partij. De broosheid van deze coalitie werd evenwel vorige week gedemonstreerd toen Rais ook een verbond sloot met de Verenigde Ontwikkelingspartij PPP, een van de 'oude' islamitische partijen die toegelaten was onder Soeharto. Verder kenmerkt zich het moslimvolksdeel voornamelijk door onderlinge verdeeldheid. Met zijn 30 miljoen volgelingen in de Nahdlatul Ulama zou Abdurrahman Wahid een beslissende invloed kunnen hebben op de uitkomst van de verkiezingen. Maar zijn eigen partij, PKB, heeft in eigen huis concurrentie van andere uit NU voortgesproten partijen.
