Door HANS BEEREKAMP
Regisseur Cyrus Frisch is zelf steeds aanwezig in zijn film [geen titel]. Bijvoorbeeld om de acteurs in te smeren met namaakbloed. ,,Ik wil een spannende film voor een groot publiek maken'', zegt hij. En: ,,Ik wil de dingen dwingen.''

AMSTERDAM, 27 NOV. ,,Een vreselijke film'', noemt regisseur Cyrus Frisch zijn eigen [geen titel] na de eerste vertoning in het IDFA. [geen titel] was al eerder vertoond, omdat dit spel met enkele vrijwillige acteurs aan de onderkant van de samenleving was gemaakt voor de toneelvoorstelling Jezus Liefhebber. ,,Maar dan waren de spelers tijdens de film in de zaal'', vertelt Frisch. Nu de film los van die relativerende context vertoond is, voor een eerst wat lacherige en later geboeid toekijkende zaal, vindt hij hem ‘naar en vreselijk'.

[geen titel] kan een documentaire worden genoemd: de acteurs, allen mensen die zich hebben gemeld na een oproep in de media, spelen zichzelf. Maar ook is het een beetje speelfilm: regisseur Frisch is steeds zelf in zijn film aanwezig om, zoals hij zegt, zijn acteurs ‘kwaad' te maken. Hij helpt de werkelijkheid een handje: zo zie je hem zijn toch al door het leven en ziekte zwaar geteisterde personages met namaakbloed insmeren.

,,Zonder meer de werkelijkheid volgen is mij te willekeurig'', meent Frisch. ,,Ik erger me ook vaak aan documentaires, omdat er geen spannende dingen in gebeuren: iemand zit thuis, iemand gaat naar de bakker. Ik wil een verhaal, ik wil de dingen dwingen''.

Na de beëindiging van de Filmacademie zat hij ‘zwaar gedeprimeerd' thuis omdat hij een eindexamenfilm had gemaakt die in een kleine kring van kunstenaars hevig werd geprezen, maar daarbuiten voornamelijk veroordeeld of veronachtzaamd. ,,Ik wil een spannende film voor een groot publiek maken'', zegt Frisch. De opzet was aanvankelijk een vlotte road-movie die middenin de Soedanese burgeroorlog zou eindigen. Die echte oorlog zou het decor vormen. Aan die grote speelfilm, waarvan het plot inmiddels drastisch gewijzigd is, werkt Frisch nu zo'n vier jaar en over twee jaar, zegt hij, zal hij af zijn. Frisch onthult dat hij in die film de duivel zal spelen.

In wat er tot nu toe van Frisch te zien is geweest, zet hij meestal mensen aan tot actie door te provoceren, zoals in [geen titel] en een film waarin hij zich naakt uitkleedt temidden van een menigte Ajax-supporters en dan hun reactie filmt. Hij wil als filmer, zegt hij, ‘gevaarlijk zijn'.

Waarom gaat hij eigenlijk niet naar een echte oorlog of modderstroom om zijn werk te doen temidden van echte wrede drama's? ,,Dat lijkt me fantastisch'', zegt Frisch, ,,maar dan zou ik willen dat in mijn film die mensen net acteurs lijken'', bijvoorbeeld als achtergrond bij een door acteurs gespeelde liefdesscčne.

De duivel die hij in zijn grote film zal spelen, daagt Faust uit tot het maken van volmaakt ‘onethische films'.

[geen titel], zo 29/11 18.15u NFM Grolsch en vr 4 en za 5/12 in Cinemariënburg in Nijmegen.