Economie der lage landen
De permanente campagne van KPN
Door MENNO TAMMINGA
Wat een verschil maakt een jaar.
Morgen is het precies een jaar geleden dat operatie Rhino succesvol werd
afgerond. Rhino? Dat was de codenaam bij KPN voor de overname van een
meerderheidsbelang in het Duitse mobiele telefoniebedrijf E-Plus. Bij de
aankondiging in december 1999 goed voor meer dan 20 miljard gulden. Toen
de overname op 24 februari 2000 werd bezegeld was de koers van de KPN-
aandelen bijna 61 euro, vanochtend was het ruim 12 euro.
KPN kocht E-Plus vlak voor de financiële bellenblazerij in de
koersen van telefoon-, internet- en mediabedrijven zijn hoogtepunt
bereikte. Drie weken na Rhino ging World Online naar de beurs.
KPN leende het geld voor de aankoop van E-Plus bij banken en beleggers
en deed er nog een schep krediet bovenop om nieuwe mobiele frequenties
in Nederland en Duitsland in de wacht te slepen. De overname van E-Plus
moest KPN's grote sprong voorwaarts zijn: "inbreken" op de grootste
consumentenmarkt van Europa.
Dat was de theorie, de praktijk is grillig en ruw. De overname van E-
Plus viel vrijwel samen met een machtswisseling. W. Dik ging met
pensioen, P. Smits werd eerste maan.
Sindsdien voert Smits een permamente campagne vol fusie-, overname- en
alliantiebesprekingen, financiële presentaties, contacten met
analisten, beleggers en bankiers. Het tempo en de teleurstellingen
moeten de fysieke en mentale conditie van de topmanagers, een
onderschatte factor bij benoemingen, zo langzamerhand uitputten. Geen
beursgang van het mobiele netwerk. Uitgifte van nieuwe aandelen mislukt.
"Ik was even helemaal uitgerafeld", zei Smits eind vorig jaar tegen
weekblad Elsevier. "Soms ben ik wekenlang weg van m'n gezin",
bekende bestuurslid J. Drechsel, die KPN's buitenlandse zaken doet,
vorig jaar in het personeelsblad.
Een jaar E-Plus is een jaar les in het openhouden van alle mogelijke
financieringsbronnen voor een kapitaalintensief bedrijf met een
schuldenlast van tegen de 50 miljard gulden. KPN miste vorig jaar een
unieke kans om ook preferente aandelen te plaatsen bij grote Nederlandse
verzekeraars. Daarmee zouden de financiële buffers met een miljard
gulden of meer zijn versterkt.
Ahold is een van de concerns die met succes preferente en gewone
aandelen plaatst. "Toevallig" is Ahold-topman C. van der Hoeven
commissaris bij KPN en een van de mensen bij wie Smits graag om raad
aanklopt. "Die weet hoe je de wereld kunt veroveren en hoe je dat niet
moet doen", zei Smits in Elsevier. Juist die ervaring is nu eerder een
manco: onder de commissarissen zijn veel veroveraars, maar alleen ex-
Philips-bestuurder D. Eustace is een geoefende financiële
brandweerman.
De schuldenlast en bijbehorende rentebetalingen zitten KPN als een
duivel op de hielen. Banken accepteerden de schuldenlast van KPN in
afwachting van de rappe uitgifte van effecten met vaste of variabele
rente bij beleggers. Met de opbrengst daarvan konden de bankleningen
(deels) snel worden afgelost. Beleggers bleken echter nog vatbaarder
voor sentimentswisselingen dan bankiers, zeker nu de internationale
arbiters van de kredietwaardigheid van bedrijven, zoals Moody's en
Standard & Poor's, nerveus zijn. Het zal de arbiters niet nog eens
overkomen dat zij debâcles bij prominente schuldenaren, zoals
Aziatische tijgers of Rusland, te laat zien aankomen. Moody's en
Standard & Poor's verlaagden beide dit jaar hun oordeel over KPN.
Zelfs een positief getoonzet analistenrapport van ABN Amro heeft
onheilskiemen. KPN verdient, na de noodzakelijke afschrijvingen, volgens
de taxaties van de bankanalisten drie jaar aaneen (2000, 2001 en 2002)
onvoldoende om zijn miljardenrente te betalen.
De verlaagde kredietwaardigheid en de wanverhouding tussen verkopers en
kopers van het doffe tafelzilver van armlastige telefoonbedrijven sturen
die ondernemingen steeds dieper het financiële moeras in. De
bewegingsruimte van de telefoonbedrijven wordt gekortwiekt, het kost
steeds meer energie en moeite om er weer uit te komen. De kwetsbaarheid
van KPN voor externe schokken groeit.
Slaat de nervositeit van beleggers en van de arbiters als Moody's over
op anderen, zoals de accountants en de Amerikaanse beurscommissie SEC?
Niets menselijks is rekenmeesters vreemd. De SEC speelt een rol omdat
KPN een beursnotering op Wall Street heeft.
Om E-Plus te kopen kwam KPN met twee knappe financieringsvormen,
vermogensversterkingen die gekoppeld waren aan wat toen betaald werd
voor dat soort bedrijven. Op last van de SEC werd de waarde daarvan
niet, zoals aanvankelijk gepland, vastgesteld op de datum waarop de
overname was aangekondigd, maar op de dag van de feitelijke overname.
Toen was de telefoon- en internethausse nabij zijn top. Het leverde KPN
miljarden papieren vermogen extra op. Zullen de SEC en de accountants na
de koersval van telefoon- en internetwaardes de hoge waardering van deze
financieringsconstructies handhaven? Of worden zij pietjes precies en
slaan zij een levensgevaarlijke bres in de financiële positie van
KPN?