| Hans Steketee | Zeemanseiland Ouessant |
Met kunst- en vliegwerk werd de
toren verstevigd. Het fundament werd enigszins verbreed en de rots zelf
werd met vier staalkabels aan de zeebodem verankerd. ,,Daarvan zitten er
nog drie op hun plek'', zei de directeur van het vuurtoren- en
betonningswezen in een documentaire voor de Franse televisie
geruststellend. ,,Er is geen enkele reden te vrezen voor onze gebouwen of
het leven van ons personeel.'' De vuurtorenwachters van Ouessant, die
bijna allemaal op de Jument hebben gediend, zeggen als je ernaar vraagt
vooral ,,dat je eraan wende''. ,,Maar je kneep hem wel als het kwik weer
eens uit de lager van de lamp klotste, of als een golfkruin het glas van
de toren stuksloeg en het licht doofde.''
Jean Grunweiser is iemand met
veel horizon in zijn ogen. Hij heeft op alle torens van Ouessant gediend
en verheugt zich op zijn pensioen. Dan heeft hij meer tijd om te
schilderen en te vissen. Als ze hem vragen naar de romantiek van het
bestaan als vuurtorenwachter, moet hij altijd een beetje lachen. Het is
een eenvoudig bestaan, zegt hij. Het is gewoon werk en er komt een beetje
liefde bij kijken. Nee, je moet geen heimwee hebben. ,,'s Nachts ben je
wakker dus overdag moet je slaap sparen. In de tijd die over is lees ik,
of ik knutsel.'' Wat hij schildert? ,,Zeegezichten.''
