| Hans Steketee | Zeemanseiland Ouessant |
Op oude foto's is te zien hoe
weinig de bouwploeg te benijden is: twintig kereltjes met zuidwesters op
en zwemvestjes om scharrelen met stenen en zakken cement over een
glibberige steenklomp. Als zij een week of wat later terugkeren blijkt de
zee een deel van hun werk alweer ongedaan te hebben gemaakt. Hoewel de
jaren daarna nooit meer dan 79 werkdagen op de rots zouden bevatten,
slaagde men erin juist voor het verstrijken van de deadline - 28 maart
1911 - een provisorisch licht te ontsteken op toren. De naam Potron was
toen al geschiedenis; de 47 meter hoge toren zou voortaan heten naar de
rots waarop hij stond: Jument ("merrie').
In de winter van dat jaar bleek
waarom haastige spoed zelden goed is en waarom plaatsnamen zelden liegen.
Bij elke breker wankelde de Jument zó dat de drie wachters, hun
kok en een lichttechnicus vreesden dat hun laatste uur had geslagen.
Onderzoek dat in 1904 was nagelaten zou aan het licht brengen dat de
toren in feite was gebouwd op een losliggende kei.
