Dossier Elektronisch zakendoen

Nieuws

Achtergrond

Internetwinkels

Detailhandelsconcern

Banken en verzekeraars

Industrie en zakelijke dienstverleners

Arbeidsbemiddelaars

Dossier Elektronisch uitgeven

Links

Reacties

Het faillissement van internetonderneming Letsbuyit.com lijkt onafwendbaar. De bedrijfsleiding heeft de moed nog niet opgegeven.

Door onze redacteuren MICHEL KERRES en REMMELT OTTEN

UTRECHT, 18 JAN. Het bedrijfsmodel werkt, zegt de aandeelhouder. De database telt 1,2 miljoen klanten en telde 450.000 actief kopende leden. De omzet steeg volgens plan, de marge verbeterde volgens plan. De gewenste schaalgrootte was bijna bereikt. Bijna.

Frank Verschoor weet het zeker: Letsbuyit.com heeft een solide concept, maar is slachtoffer van aanhoudende huiver om in internetbedrijven te investeren. Verschoor is met beleggingsfonds Nesbic CTe, verstrekker van venture capital voor technologiebedrijven, een van de belangrijke aandeelhouders. Ook Ernst Bökenkamp, managing-director Benelux van het in surceance verkerende bedrijf heeft nog hoop. "We werken door en proberen een doorstart. Kern van het probleem is de terughoudendheid van de financiële markten. Ook de goede concepten worden daar nu het slachtoffer van."

Letsbuyit is een e-commerce icoon, een typisch internetbedrijf dat de kooporders van consumenten bundelt en daarmee kortingen bedingt voor producten. Co-buying heet het concept. De meeste omzet kwam van elektronica, computers en sportartikelen. Letsbuyit werd in 1999 in Zweden opgericht, heeft een hoofdkantoor in Londen, is juridisch gevestigd in Nederland en heeft een notering aan de Neuer Markt in Frankfurt.

Of co-buying zo'n gouden greep is als Letsbuyit wil doen geloven, is nog steeds niet bewezen. De ervaringen van anderen suggereren eerder het tegendeel. In de Verenigde Staten gingen twee bedrijven met hetzelfde concept onderuit: MobShop en Mercata. In Nederland moest Nokdown de strijd opgeven. Een van de problemen voor deze e-commerce ondernemingen vormen de zeer hoge marketingkosten die nodig zijn om naamsbekendheid en daarmee voldoende schaalgrootte te verkrijgen.

Verschoor gruwt van de vergelijking met Boo.com, de internet-modewinkel die vorig jaar tot de slachtoffers behoorde. Boo werd berucht vanwege het exorbitante uitgavenpatroon van het management. "Met Boo was alles mis", zegt Verschoor. "Het imago was fout, de technologie was niet goed, het concept deugde niet."

Toch geeft het openbare verslag van de bewindvoerders, gisteren gedeponeerd bij de rechtbank in Amsterdam, voedsel aan de vergelijking. De advocaten van Van Doorne wijzen op de hoge beloning van medewerkers en de "deplorabele" toestand van de financiële administratie. Topman Martin Coles verdiende 41.000 dollar per maand en kreeg een 'sign-up bonus' van 3 miljoen dollar. Medebestuurder S.S. Weiss kreeg bij binnenkomst vorig jaar een bonus van 1 miljoen dollar. De Britse headhunter Skillcapital eist nog 1,1 miljoen gulden voor de bemiddeling van de twee voormalige bestuurders.

Eind vorig jaar onstond een conflict tussen de bestuurders en de commissarissen. De bestuurders zagen geen heil in voortzetting van het bedrijf in afgeslankte vorm. De commissarissen oordeelden dat het bedrijf zich niet aanpaste aan de (steeds slechtere) marktomstandigheden. Maar mede-oprichter John Palmer, die weer terugkeerde als topman, hoopt nog steeds een redder te vinden.