Cahier Baan

Nieuws

Achtergrond

Bedrijfsprofiel

Links

Reacties

Softwarebedrijf Baan, hoogvlieger van het volkskapitalisme, is verkocht alsof het bedrijf bankroet is. En dat is het ook bijna. Twee trouvailles met een navrante kant.

Door onze redacteur MENNO TAMMINGA

AMSTERDAM, 27 JULI. Mag dat zomaar? Vlak voor de lunch alle bezittingen en schulden van een onderneming verkopen, omdat een lopend bod op het bedrijf onvoldoende aanhang onder beleggers krijgt? Softwarebedrijf Baan deed het gisteren om 11.49 uur in Londen. Het Britse industriële conglomeraat Invensys kocht alle activiteiten, behalve de aandelen van Baan. Op 15 augustus vergaderen de aandeelhouders van Baan hierover, maar de uitslag staat vast. Volgens directievoorzitter A. Yurko van Invensys is de helft van de aandelen plus één genoeg om de transactie te fiatteren en de vennootschap Baan Company vervolgens te liquideren. En die aandelen heeft Invensys: 25 procent van Baan is al op de effectenbeurs ingekocht, 50 procent was dinsdagmiddag door beleggers aangemeld voor het bod.

De vennootschap Baan is een lege huls: de enige bezitting is ruim 1,7 miljard gulden, de opbrengst van de verkoop. Met dat geld worden de schulden afbetaald inclusief de aandeelhouders. Wie zijn aandelen aanmeldt (het bod is voor de tweede keer verlengd, tot 1 augustus) of dat al heeft gedaan krijgt 2,85 euro per aandeel, dat is gelijk aan het overeengekomen bod. Wie wacht, krijgt hetzelfde bedrag, niet nu, maar begin 2001.

Deze geforceerde verkoop is uniek voor een bedrijf dat geen faillissement heeft aangevraagd. Ook het tijdelijk ondernemingsbestuur is een trouvaille. Invensys bezit wel Baans activiteiten, maar de huidige directie en de commissarissen blijven in functie tot na de aandeelhoudersbijeenkomst. Op sleutelposities hebben de Britten al eigen managers aangewezen, zei Yurko gisteren.

Verkoop van een deel van de bezittingen, zelfs zonder fiat achteraf door aandeelhouders, is in het Nederlandse bedrijfsleven heel gebruikelijk. De directie heeft, mits commissarissen akkoord gaan, in Nederland een ruim mandaat. Formeel hoeven beleggers ook bij grote fusies en overnames geen groen licht te geven. Zij moeten wel worden geraadpleegd, maar de enige vorm van verzet, bijvoorbeeld tegen een te laag bod, is de aandelen niet aanmelden. Oftewel: staken.

Baan kampt met zo'n beleggersstaking: een kwart van de aandelen is ondanks een reclame-blitz niet aangemeld. Uit ongenoegen, onwetendheid of onverschilligheid. Niemand die het weet, behalve de beleggers zelf. Een icoon van het volkskapitalisme is aan de bedelstaf. De verliezen van beleggers lopen in de miljarden. Het bod van Invensys op 31 mei bezegelde dat. Baan kampt ook met een kopersstaking: geen ondernemer koopt een langjarig softwarepakket plus onderhoud bij een bedrijf dat volgende maand wellicht bankroet is. Baan had per eind 1999 het kapitaal van zijn aandeelhouders opgesoupeerd. Het eigen vermogen was meer dan 16 miljoen gulden negatief. De financiële buffers tegen verliezen zijn op, maar de verliezen niet. Baan verliest 2 miljoen gulden per dag. Over een aantal weken is ook het geld op dat de laatste maanden is verdiend met de uitverkoop van dochterbedrijven. Wat te doen? De Baan-directie en commissarissen moeten handelen in het belang van de onderneming en alle daarbij betrokkenen. Gewoon doorgaan in het zicht van een leeglopende kas neigt naar wanbeleid. De nu geforceerde oplossing stelt belangen van 4.000 werknemers en duizenden klanten veilig, terwijl aandeelhouders niet met lege handen achterblijven, zoals bij faillissement doorgaans gebeurt. Navrant is dat dit soort dwangmaatregelen in het verleden juist (als dreiging) zijn gebruikt in situaties waarin beleggers zich met recht konden afvragen of zij wel een fair deal krijgen. Zonder Invensys-bod was Baan op de beurs al verwijderd naar het strafbankje voor bedrijven met negatief eigen vermogen. Dat had beleggers duidelijk gemaakt dat Baan zijn eigen lotsbestemming voorbij is. Het is Invensys of de curator. Baan kiest Invensys, maar de oplossing komt uit de trucendoos van een curator. Baan is een sterfhuis, maar een waarvan alle activiteiten plus het personeel worden verkocht, niet slechts de waardevolle zaken en hun personeel, zoals de regel is. Een sterfhuis zonder doden.