Dossier Amerikaanse Verkiezingen 2000

Nieuws

Uitslagen

Kandidaten

Debatten

Voorrondes

Links

Gore stuntelt richting Witte Huis

Door onze correspondent JUURD EIJSVOOGEL

WASHINGTON, 4 NOV. De feministische schrijfster Naomi Wolf blijkt vice-president Gore te adviseren bij zijn verkiezingscampagne. Gore heeft geprobeerd dat geheim te houden.

Al Gore blijft het zichzelf moeilijk maken. Iedere keer als zijn campagne voor de presidentsverkiezingen vaart begint te krijgen, stuit hij op een probleem van eigen makelij. Deze week is het `'s geheime goeroe', in de woorden van Time. Het weekblad onthult dat de omstreden feministe Naomi Wolf, auteur van de bestsellers The Beauty Myth en Promiscuities, sinds januari op de loonlijst staat van de campagne van Gore. Dat is opmerkelijk omdat de openhartige manier waarop Wolf schrijft over seksualiteit nogal afsteekt bij de behoudende pleidooien van voor traditionele waarden van het gezin. Zo pleit Wolf ervoor om scholieren te onderwijzen in technieken van ,,graduele seks'', zoals masturbatie, wederzijdse masturbatie en orale seks, om hen te helpen hun eerste geslachtsgemeenschap uit te stellen.

Opmerkelijker nog was het royale salaris waarvoor Gore de betrekkelijk jonge (37) feministe bleek te hebben aangetrokken, en het feit dat hij zijn best had gedaan om haar betrokkenheid bij de campagne geheim te houden. Wolf kreeg aanvankelijk 15.000 dollar per maand, wat zou neerkomen op 180.000 dollar per jaar - net iets meer dan wat zelf verdient. Toen Gore's nieuwe campagnemanager Donna Brazile daar vorige maand achterkwam, snoeide ze het bedrag meteen tot 5.000 dollar per maand.

Dat probeerde de rol van Wolf stil te houden, door de betalingen via verschillende adviesbureaus te laten lopen, is geen blijk van groot zelfvertrouwen. Nog steeds lijkt de vice-president op zoek naar de juiste toon en houding in zijn campagne. Hoewel hij het grootste deel van zijn leven in Washington heeft gewoond en gewerkt, verplaatste Gore onlangs het hoofdkwartier van zijn campagne naar Tennessee, om te laten zien dat zijn wortels eigenlijk op het platteland liggen. Zijn donkere pakken verwisselde hij voor lichtere kostuums en vrije-tijdskleding - naar verluidt op advies van Wolf. En op campagne heeft hij zijn afstandelijke houding tegenover de kiezers ingeruild voor een gedreven hartelijkheid, die rechtstreeks lijkt afgekeken van zijn leermeester Bill Clinton.

Tegelijk kampt met het dilemma van iedere vice-president die president wil worden: hij moet loyaal zijn aan zijn baas, maar hij moet ook laten zien dat hij zelf een echte leider is en niet de volgzame tweede man die het publiek in de loop der jaren heeft leren kennen. Wolf heeft geadviseerd, aldus Time, om te laten zien dat hij best tegen Clinton op kan. Pas dan zou hij het respect van de kiezers kunnen afdwingen.

Vorige week verraste door tijdens een televisiedebat met zijn Democratische rivaal Bill Bradley onmiddellijk scherp afstand te nemen van Clinton. Maar of die strategie werkt, moet nog blijken. Al tijdens de affaire-Lewinsky, toen de populariteit van de president aldoor hoog bleef terwijl die van zijn vice-president langzaam afkalfde, deed in Washington Gore de grap de ronde dat als Clinton in een open auto door een wasstraat rijdt, degene is die kletsnat wordt.

De aandacht in de Amerikaanse media, veelal spottend van toon, voor de rol van Wolf als stille kracht in de campagne van Gore, zou bijna doen vergeten dat de positie van de vice-president nog altijd sterk is. Zijn kandidatuur heeft onlangs de steun van de vakbeweging gekregen, en in de opiniepeilingen heeft hij de opmars van Bradley tot staan gebracht. Over eerdere blunders, zoals zijn bewering dat hij het Internet heeft uitgevonden, is de pers langzamerhand uitgepraat. Hij zou zijn bezorgde medestanders een groot plezier doen als hij zijn critici eens een paar weken geen aanleiding voor meewarigheid en hoon geeft.

terug naar Gore