Dossier Amerikaanse Verkiezingen 2000

Nieuws

Uitslagen

Kandidaten

Debatten

Voorrondes

Links

Passages uit de rede van Bill Clinton:"Is het niet prachtig om hier samen in Californië te zijn? Veertig jaar geleden lanceerde deze geweldige stad, Los Angeles, John F. Kennedy en zijn New Frontier. Nu lanceert Los Angeles de eerste president van de nieuwe eeuw: Al Gore.

Op dit moment van ongekende economische voorspoed staat ons volk voor een fundamentele keuze: gaan de vooruitgang en voorspoed voortzetten? Daar kan maar één antwoord op zijn. Jazeker! (...) Acht jaar geleden, toen onze partij samenkwam in New York, stond Amerika er heel anders voor. Onze economie zat in het slop, onze samenleving was diep verdeeld, ons politieke systeem was verlamd. Tien miljoen medeburgers hadden geen werk, de rentestand was hoog. Het begrotingstekort stond op 290 miljard dollar en nam toe. Na 12 jaar onder de Republikeinen was de federale schuld verviervoudigd, wat een verpletterende last op onze economie en onze kinderen legde. Uitkeringen, misdaad, tienerzwangerschap, inkomenongelijkheid; alles steeg explosief. Onze regering was deel van het probleem, niet van de oplossing.

Wij kwamen met een nieuwe economische strategie: maak een eind aan het begrotingstekort, verlaag de rente, investeer meer in mensen, verkoop meer Amerikaanse producten in het buitenland. We stuurden onze plannen naar het Congres. Het haalde het, met één stem verschil. Al Gore bracht die beslissende stem uit. Geen enkele Republikein steunde ons plan. Hun leiders zeiden dat ons plan het begrotingstekort zou vergroten, banen zou kosten, een enkele reis richting recessie was. De tijd is ongenadig geweest voor hun voorspellingen. Herinnert u zich dat onze Republikeinse vrienden zeiden dat ze absoluut geen verantwoordelijkheid wilden voor onze economische politiek? Ik hoop dat het Amerikaanse volk ze aan hun woord houdt.

Vandaag, na zeveneneenhalf jaar hard werk, staan we in het midden van de langste economische expansie in onze geschiedenis. Meer dan 22 miljoen nieuwe banen, de laagste werkloosheid in veertig jaar, de laagste Spaanse en Afrikaans-Amerikaanse werkloosheid ooit, het hoogste huizenbezit in onze geschiedenis. In 1995 hebben we de grootste bezuinigingen in onze geschiedenis op de gezondheidszorg, het onderwijs en het milieu voorkomen; twee jaar later bewezen we dat er manieren waren om een sluitend budget te krijgen zonder onze waarden te grabbel te gooien. Vandaag hebben we het grootste begrotingstekort ooit omgezet in het grootste begrotingsoverschot ooit.

Voor het eerst in decennia groeien de lonen in alle sectoren. We hebben de laagste kinderarmoede in 20 jaar, de laagste armoede voor alleenstaande moeders ooit gemeld. Het gemiddelde gezinsinkomen is meer dan 5.000 dollar hoger, en voor Afrikaanse Amerikanen zelfs meer. Het aantal gezinnen met aandelen is met 40 procent toegenomen. Harry Trumans oude gezegde is nooit meer op zijn plaats geweest: als u wilt leven als een Republikein, stem dan op de Democraten.

Onze vooruitgang gaat over meer dan economie. Amerika is zelfverzekerder, hoopvoller en rechtvaardiger, veiliger en vrijer, omdat we een visie boden en samen aan de slag gingen om die te bereiken. Sinds 1992 is Amerika op de weg omhoog, niet alleen economisch, maar ook als samenleving. Er zijn meer banen, er zijn meer aanbestedingen. Er zijn minder schulden en ook minder tienerzwangerschappen. We worden diverser en toleranter. We zijn niet alleen beter af, we zijn ook een beter land - beschaafder, menselijker, meer verenigd. En dat is nu het doel van voorspoed.

Mede-Amerikanen, dit hebben we bereikt. Of, zoals de beroemde inspecteur uit Los Angeles, Joe Friday, altijd zegt: 'alleen de feiten, mevrouw' Ik vraag u nog eens te denken op basis van welk criterium onze Republikeinse vrienden meenden dat een partij moest blijven regeren. Mede-Amerikanen, staan we er vandaag beter voor dan acht jaar terug? You bet we are.Vanavond kunnen we vol vertrouwen zeggen: we hebben onze brug naar de 21e eeuw gebouwd. We zijn samen overgestoken. En we gaan niet terug! Tegen hen die zeggen dat de vooruitgang van deze acht jaar een kwestie van toeval was, dat wij maar wat in de welvaart ronddobberden, wil ik duidelijk zeggen: Amerika's succes is geen toeval, het is een keuze.

De belangrijkste keus die u nu moet maken betreft de presidentiële race. Ik wil u wat dingen vertellen die ik over Al Gore weet. We werken al acht jaar zeer nauw samen. In de moeilijkste dagen van de afgelopen jaren, toen we voor de zwaarste beslissingen stonden - over oorlog en vrede, in de strijd tegen machtige belangengroepen - stond hij er altijd. Meer dan wie ik ken in mijn politieke leven, begrijpt Al Gore de toekomst, begrijpt hij hoe enorme veranderingen en wetenschappelijke doorbraken het dagelijkse leven van Amerikanen beïnvloeden. Ik ken hem. Hij is een buitengewoon goede man. Al Gore en Joe Lieberman zullen de welvaart in stand houden door de staatsschuld af te lossen, in ons onderwijs en onze gezondheidszorg te investeren, en in belastingverlagingen voor families waar dat mogelijk is. In sterk contract daarmee, willen de Republikeinen elke cent van ons verwachte begrotingsoverschot uitgeven, en daarna nog wat meer.

Mede-Amerikanen, u houdt de toekomst in uw handen. U moet hard nadenken, diep voelen en wijs kiezen. Vergeet niet, wat u ook verder van mij vind, mensen altijd op de eerste plaats te zetten. Blijf die bruggen bouwen. And don't stop thinking about tomorrow. I love you, and good night.